Ibn Tufail

Ibn Tufail
Bisir
Bizitza
Jaiotza	Guadix, Purchena eta Tíjola, 1110
Herrialdea	Almorabide Almohade  (1147 -
Bizilekua	Sevilla
Heriotza	Marrakex, 1185 (74/75 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzak	arabiera
Irakaslea(k)	Abu’l-Hasan (en)
Ikaslea(k)	ikusi Nur ad-Din al-Bitruji (en) Averroes
Jarduerak
Jarduerak	filosofoa, medikua, idazlea eta poeta
Lan nabarmenak	ikusi Hayy ibn Yaqdhan (en)
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	islama

Ibn Tufail^[1], izen osoa Abu Bakr Muhammad ibn Abd al-Malik ibn Muhammad ibn Tufail al-Qaisi al-Andalusi (arabieraz: أبو بكر محمد بن عبد الملك بن محمد بن طفيل القيسي الأندلسي; Guadix, 1105 inguru - Marrakex, 1185 edo 86), Abubazer edo Abentofail ere deitua, al-Andalusko filosofoa izan zen, Ibn Bajjaren garaikidea eta jarraitzailea. Politikari, jakintsu eta filosofo gisa nabarmendu zen.

Bizitza

Abu Yaqub Yusuf almohadeen printzearen bisirra eta sendagilea zen, eta herri askotako jakintsuen bilgune bihurtu zuen printzearen gortea. Ibn Tufaylen zientzia lan gehienak galdu badira ere, astronomian Nikolas Koperniko edo Galileo Galileiren aitzindari izan zela dirudi. Haren filosofia, aldiz, ondo ezagutzen da; eragin handia izan zuen eleberri alegoriko bat idatzi zuen, Ilayy b. Yakzan (Zaindariaren seme bizia, mendebaldean Philosophus Autodidactus tituluarekin ezagutzen dena). Liburu horretan hartu zuen oinarria, adibidez, Baltasar Gracián filosofo espainiarrak bere El criticón lanean; Leibniz eta Spinozak biziki goretsi zuten. Bere garaian nagusi ziren bi pentsamendu joeren sintesia egiten du Ibn Tufaylek: Ibn Bajjaren peripatetismoa, espekulazio-zientziak lehen mailan jartzen zituena, eta meditazioaren bidea, Ibn Sinaren ustez intuizio estatikora daramana. Betiere filosofia eta erlijioaren arteko lotura dago Ibn Tufaylen filosofiaren oinarrian: bide horretatik, betiere garai hartako ortodoxia musulmana saihestuz, arrazoiaren bidezko ezagutza bultzatzen saiatu zen Ibn Tufayl.

Erreferentziak

• Datuak: Q251259