Heinz-Wolfgang Schnaufer

Heinz-Wolfgang Schnaufer
Heinz-Wolfgang Schnaufer
Geboren 16 februari 1922
Calw in Württemberg, Weimarrepubliek
Overleden 15 juli 1950
Bordeaux, Frankrijk
Rustplaats Calwer Friedhof, Calw, Calwer Landkreis, Baden-Württemberg, Duitsland[1][2][3]
Land/zijde Vlag van Duitsland tijdens de Weimarrepubliek Weimarrepubliek
Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Vlag van Duitsland tijdens de geallieerde bezetting Duitsland
Vlag van Frankrijk (1794–1815, 1830–1974, 2020-heden).svg Frankrijk
Onderdeel Luftwaffe
Dienstjaren 1939 - 1945
Rang Major
Eenheid Nachtjagdgeschwader 1
Nachtjagdgeschwader 4
Bevel 12./Nachtjagdgeschwader 1
IV./Nachtjagdgeschwader 1
Nachtjagdgeschwader 4
Slagen/oorlogen Tweede Wereldoorlog
  • Operatie Cerberus
  • Rijksluchtverdediging
  • Luchtaanval op het Roergebied

Heinz-Wolfgang Schnaufer (16 februari 1922 in Calw in Württemberg - 15 juli 1950 in Bordeaux) was een Duitse piloot tijdens de Tweede Wereldoorlog. Majoor Schnaufer vloog als nachtpiloot waarbij het zijn opdracht was om de zware Britse bommenwerpers die 's nachts Duitse steden en andere doelen aanvielen neer te schieten.

Hij was een van de 27 dragers van het Ridderkruis met Eikenloof, Zwaarden en Briljanten.

Volgens zijn logboek steeg Heinz-Wolfgang Schnaufer 2.300 maal op, maakte hij 1.133 vlieguren en schoot hij op 164 missies niet minder dan 121 bommenwerpers neer. Zijn record was het neerschieten van negen Lancaster-bommenwerpers op één dag. Een deel van de geallieerde vliegtuigen werd door Heinz-Wolfgang Schnaufer boven Nederland en België afgeschoten.

De verticale stabilisator van Heinz-Wolfgang Schnaufer's Bf 110 nachtjager . Het toont al zijn 121 overwinningen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Getoond in het Imperial War Museum, Londen.

Majoor Schnaufer werd na de oorlog al snel weer uit Britse krijgsgevangenschap ontslagen. Hij ging in de wijnhandel van zijn familie, de Schlossbergkellerei in Calw werken. In 1950 verongelukte hij in Frankrijk bij een verkeersongeval.

Militaire loopbaan

  • Fahnenjunker: 1 april 1940[4]
  • Fahnenjunker-Gefreiter: 1 april 1941[4]
  • Fahnenjunker-Unteroffizier: 1 juli 1941[4]
  • Fähnrich: 1 september 1941 [4]
  • Oberfähnrich: 1 februari 1941[4]
  • Leutnant: 1 april 1941[4]
  • Oberleutnant: 1 juli 1943[4]
  • Hauptmann: 1 mei 1944[4]
  • Major: 1 december 1944[4]

Decoraties

  • Ridderkruis van het IJzeren Kruis op 31 december 1943 als Oberleutnant en Staffelführer van het 12./NJG 1[5][6][7]
  • Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof (nr.507) op 24 juni 1944 als Hauptmann en Gruppenkommandeur van het IV./NJG 1[5][8][9]
  • Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof en Zwaarden (nr.84) op 30 juli 1944 als Hauptmann en Gruppenkommandeur van het IV./NJG 1[5][10][11][12]
  • Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof, Zwaarden en Briljanten (nr.21) op 16 oktober 1944 als Hauptmann en Gruppenkommandeur van het IV./NJG 1[5][13][14]
  • Gewondeninsigne 1939 in zwart[15]
  • Gesp voor Gevechtsvluchten aan het Front voor nachtjagers in goud[15]
  • Gezamenlijke Piloot-Observatiebadge[15]
  • IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse (19 oktober 1942)[16] en 2e Klasse (2 juni 1942)[16][17]
  • Ehrenpokal für besondere Leistung im Luftkrieg[18]
  • Duits Kruis in goud op 16 augustus 1943 als Oberleutnant in de II./NJG 1[19]
Bronnen, noten en/of referenties
  • Een deel van deze tekst is ontleend aan de Engelstalige en Duitse Wikipedia
  • (de) Berger, Florian. Mit Eichenlaub und Schwertern. Die höchstdekorierten Soldaten des Zweiten Weltkrieges. Wenen, Oostenrijk: Selbstverlag Florian Berger. 1999, ISBN 978-3-9501307-0-6.
  • (de) Fellgiebel, Walther-Peer. Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939–1945 – Die Inhaber der höchsten Auszeichnung des Zweiten Weltkrieges aller Wehrmachtsteile. Friedberg, Duitsland: Podzun-Pallas. 2000, ISBN 978-3-7909-0284-6.
  • (de) Kurowski, Franz. Major Heinz-Wolfgang Schnaufer. Würzburg, Duitsland: Weidlich und Flechsig. 2007, ISBN 978-3-88189-736-5.
  • (de) Scherzer, Veit. Die Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives. Jena, Duitsland: Scherzers Miltaer-Verlag. 2007, ISBN 978-3-938845-17-2.
  • (de) Schumann, Ralf. Ritterkreuzträger Profile Nr. 1 Heinz-Wolfgang Schnaufer — der erfolgreichste Nachtjäger des zweiten Weltkrieges. UNITEC-Medienvertrieb. 2000, ASIN B0072RS3Q2 (23 July 2013).
  • (de) Patzwall, Klaus D.; Scherzer, Veit. Das Deutsche Kreuz 1941 – 1945 Geschichte und Inhaber Band II. Norderstedt, Duitsland: Verlag Klaus D. Patzwall. 2001, ISBN 978-3-931533-45-8.
  • (de) Thomas, Franz. Die Eichenlaubträger 1939–1945 Band 2: L–Z. Osnabrück, Duitsland: Biblio-Verlag. 1998, ISBN 978-3-7648-2300-9.
  • (de) Von Seemen, Gerhard. Die Ritterkreuzträger 1939–1945 : die Ritterkreuzträger sämtlicher Wehrmachtteile, Brillanten-, Schwerter- und Eichenlaubträger in der Reihenfolge der Verleihung : Anhang mit Verleihungsbestimmungen und weiteren Angaben. Friedberg, Duitsland: Podzun-Verlag. 1976, ISBN 978-3-7909-0051-4.
  1. ↑ (en) Find A Grave: Heinz Wolfgang Schnaufer. Geraadpleegd op 24 mei 2018. Gearchiveerd op 26 november 2022.
  2. ↑ (en) 2gravestone: Heinz Wolfgang Schnaufer. Geraadpleegd op 24 mei 2018. Gearchiveerd op 5 februari 2023.
  3. ↑ (en) Ejnoomen.home.xs4all: Heinz Wolfgang Schnaufer. Geraadpleegd op 24 mei 2018. Gearchiveerd op 9 juni 2023.
  4. ↑ a b c d e f g h i Schumann 2000, p. 2
  5. ↑ a b c d Scherzer 2007, p. 675
  6. ↑ Fellgiebel 2000, p. 384
  7. ↑ Von Seemen 1976, p. 304
  8. ↑ Fellgiebel 2000, p. 84
  9. ↑ Von Seemen 1976, p. 46
  10. ↑ Volgens Scherzer op 3 augustus 1944.
  11. ↑ Von Seemen 1976, p. 17
  12. ↑ Fellgiebel 2000, p. 44
  13. ↑ Fellgiebel 2000, p. 38
  14. ↑ Von Seemen 1976, p. 13
  15. ↑ a b c Berger 1999, p. 314
  16. ↑ a b Thomas 1998, p. 273
  17. ↑ Kurowski 2007, p. 139
  18. ↑ Patzwall 2008, p. 184
  19. ↑ Patzwall and Scherzer 2001, p. 417