Louis Havet

Louis Havet
Louis Havet
Persoonlijke gegevens
Volledige naam Pierre Antoine Louis Havet
Geboortedatum 6 januari 1849
Geboorteplaats Parijs, Vlag van Frankrijk Frankrijk
Overlijdensdatum 27 januari 1925
Overlijdensplaats Parijs, Vlag van Frankrijk Frankrijk
Nationaliteit Frans
Wetenschappelijk werk
Vakgebied Taalkunde
Alma mater Sorbonne
Portaal  Portaalicoon   Taal

Pierre Antoine Louis Havet (Parijs, 6 januari 1849 – Parijs, 27 januari 1925) was een Frans latinist en steunbetuiger van Alfred Dreyfus in de Dreyfusaffaire.

In 1869 schreef Havet zich in bij de École pratique des hautes études, om daar Latijn, Sanskriet, vergelijkende taalkunde en romaanse filologie te studeren, bij respectievelijk Gaston Boissier, Eugène-Louis Hauvette-Besnault, Michel Bréal en Gaston Paris. Na afloop van zijn studie werd hij al snel docent, zowel aan de Sorbonne als aan de École pratique des hautes études. In 1880 behaalde Havet zijn doctorstitel, en vanaf 1885 doceerde hij latijnse filologie aan het Collège de France. Zijn hoofdwerk is het Manuel de critique verbale appliquée aux textes latins, de zeer uitgebreide verhandeling over tekstkritiek van Latijnse teksten.

Havet was de auteur van het eerste artikel waarin gewezen werd op de grote betekenis van Ferdinand de Saussure's publicatie Mémoire sur le système primitif des voyelles dans les langues indo-européennes.[1]

Havet heeft zijn levenlang blijk gegeven van grote maatschappelijke betrokkenheid. Hij voerde zeer actief campagne voor de rehabilitaite van Dreyfus, en samen met zijn vrouw Olympe ondersteunde hij de familie Dreyfus. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog had hij permissie gevraagd om dagelijks steeds twee soldaten, die herstellende waren van hun verwondingen, te eten te vragen. Hij was ook voorstander van een simplificatie van de Franse spelling, maar ondanks zijn inzet (het verzamelen van 6500 handtekeningen, en het indienen in 1889 van een desbetreffend voorstel bij de Académie Française) mislukte zijn campagne.

In zijn testament had Havet bepaald dat er geen gewag gemaakt mocht worden van zijn dood, d.w.z. dat er geen berichten van zijn overlijden mochten worden verstuurd, dat er niet gesproken werd bij zijn begrafenis.[2]

Publicaties in boekvorm

  • 1880: Le Querolus: comédie latine anonyme. Frans proefschrift.
  • 1880: De saturnio Latinorum versu. Latijns proefschrift.
  • 1886: Cours élémentaire de métrique grecque et latine.
  • 1886: Abrégé de grammaire latine à l'usage des classes de grammaire.
  • 1890: La simplification de l'orthographe.
  • 1900: Règles et recommendations générales pour l'éstablissement des éditions Guillaume Budé.
  • 1911: Manuel de critique verbale appliquée aux textes latins.
  • 1914: Notes critiques sur le texte de Festus.
  • 1925: Pseudo-Plaute. Le prix des ânes. (Asinarïa.) Texte établi et traduit par Louis Havet et Andrée Freté. Postuum gepubliceerd.

(Toen hij nog student was heeft Havet twee Duitse boeken vertaald: van Max Müller[3] en Franz Bücheler[4].)

Bronnen

  • Éloge funèbre de M. Louis Havet door Charles-Victor Langlois.
  • Notice sur la vie et les travaux de M. Louis Havet door Maurice Holleaux
  • Website over Rochecorbon, met informatie over Havets verblijf aldaar, en zijn activiteiten voor Dreyfus.
Bronnen, noten en/of referenties
  1. Gepubliceerd in de Journal de Genève van 25 februari 1879. Zie John E. Jospeh: Saussure, blz. 243 en volgende.
  2. Hiervan werd zelfs in Amerika melding gemaakt, in de New York Evening Post.
  3. Diens lezing On the stratification of language, gehouden te Cambridge op 29 mei 1868, verscheen in 1860 onder de Franse titel La stratification du langage.
  4. Diens Grundriß der lateinischen Declination verscheen in 1875 onder de franse titel Précis de la déclinaison latine.