113 Eskadra Myśliwska Nocna

113 Eskadra Myśliwska Nocna
Ilustracja
Znak malowany na samolotach eskadry
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1930

Rozformowanie

1938

Organizacja
Dyslokacja

Garnizon Warszawa

Rodzaj wojsk

Lotnictwo

113 eskadra myśliwska nocna – doświadczalny pododdział lotnictwa myśliwskiego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

Godłem eskadry był[1][2]:

  • biały grot na tle czerwonego kwadratu z białą obwódką na samolotach Breguet XIX;
  • czerwono-czarny „Ikar” na tle pełni księżyca na samolotach Potez XXV

Formowanie i szkolenie

113 eskadra myśliwska nocna powołana została rozkazem MSWojsk. Dep. Aero. L. 269/tjn. 30 Aer. Og. Org. z 20 lutego 1930. Rozkaz dzienny dowódcy 1 pułku lotniczego nr 149/30 z 2 lipca 1930 zapoczątkował proces formowania[1]. Eskadra podlegała dowódcy II dywizjonu niszczycielskiego nocnego. Sformowanie tej specjalnej jednostki miało charakter doświadczalny i przez cały okres jej istnienia nie wyszło poza sferę doświadczeń[3].

Początkowym wyposażeniem eskadry było pięć samolotów Breguet XIX B.2 z oprzyrządowaniem przystosowanym do lotów nocnych. Każdy z samolotów był w innym kolorze: niebieski, ciemnobrązowy, czarny, khaki i ciemnozielony. Do eskadry przyjmowano pilotów po kursie nocnego pilotażu oraz pilotów myśliwskich.

W maju 1931 po raz pierwszy klucz 113 eskadry wziął udział w ćwiczeniach OPL w Białej Podlaskiej. Na przełomie sierpnia i września 1932 eskadra uczestniczyła w ćwiczeniach 11 Grupy Artylerii na poligonie Trauguttowo[3].

W październiku 1932 eskadra wymieniła posiadane Breguety na samoloty Potez XXV[3].

W dniach 19–20 lipca eskadra współdziałała na ćwiczeniach w okolicach Brześcia z 11 Grupą Artylerii, a we wrześniu w okolicach Grodna operując z lotniska Karolin[4].

Rozwój techniki lotniczej wykazywał coraz mniejszą przydatność 113 eskadry nocnej. W wykonaniu rozkazu MSWojsk. L.dz. 2446/tjn. Org. z dn. 7 lipca 1933, sformowany został IV/1 dywizjon myśliwski w składzie 113 i 114 eskadry. Tym samym rozkazem 113 eskadra myśliwska nocna przekształcona została się w jednostkę zapasową wyposażoną w samoloty Potez XXV B2.

Rozkazem B. Og. Org. MSWojsk. L. 1548/Tjn. Org. z 14 lipca 1934 I wiceminister spraw wojskowych zatwierdził z dniem 1 czerwca 1934 nowy skład osobowy 113 eskadry myśliwskiej nocnej[5].

W grudniu 1938 została rozwiązana[6].

Dowództwo eskadry

  • dowódca – kpt. pil. Józef Werakso (2 VII 1930 – XII 1938)
  • zastępca dowódcy – por. pil. Władysław Prohazka.
  • szef mechaników – st. majster wojsk. Feliks Styk

Przypisy

  1. a b Pawlak 1989 ↓, s. 79.
  2. Kowalski 1981 ↓, s. 117 i 128.
  3. a b c Pawlak 1989 ↓, s. 80.
  4. Pawlak 1989 ↓, s. 81.
  5. Rozkaz L. 1548/Tjn. Org. Reorganizacja 113-ej eskadry. [w:] Oddział II, sygn. I.303.4.4940, s. 331 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-18].
  6. Pawlak 1989 ↓, s. 82.

Bibliografia

  • Tomasz Kowalski: Godło i barwa w lotnictwie polskim 1918–1939. Toruń: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0149-5.
  • Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.
  • p
  • d
  • e
Grupy i brygady lotnicze
Pułki lotnicze
Grupy lotnicze (dywizjony)
Dywizjony
myśliwskie
liniowe
towarzyszące
morskie
Eskadry
wywiadowcze
lotnicze
towarzyszące (obserwacyjne)
liniowe (rozpoznawcze)
myśliwskie
bombowe (niszczycielskie)
lotnictwo morskie
wielkopolskie
Inne
Plutony
łącznikowe
Szkolnictwo
Inne
  • p
  • d
  • e
Polskie samoloty wojskowe do 1939 roku
Myśliwskie
Bombowe
Samoloty rozpoznawcze
i łącznikowe (towarzyszące)
Szkolne
Szturmowe
Transportowe i sanitarne
Wodnosamoloty
Balony i sterowce
Samoloty prototypowe
Projekty
Produkowane na eksport