1992–2012 The Anthology

1992–2012 The Anthology – album kompilacyjny zespołu Underworld, wydany 4 grudnia 2011 roku, zawierający jego największe przeboje z lat 1992–2011.

Album

Zawartość i wydania

Trzypłytowa antologia 1992–2012 zastępuje dwupłytową 1992–2002 i jest obszernym przeglądem dokonań drugiego wcielenia Underworld. Została ona wydana równocześnie z A Collection, jednopłytowym wydawnictwem zawierającym krótsze wersje przebojów zespołu z 1992–2012, a zarazem utwory, które na tymże wydawnictwie zostały pominięte, takie jak: „Beebop Hurry”, „Downpipe”, „The First Note Is Silent” i „King of Snake”. Na trzecim dysku znalazły się rzadkie nagrania, w tym strony B singli, utwory bonusowe z płyt wydanych tylko w Japonii i inne nagrania z kompilacji. Do kartonowego opakowania została dołączona błyszcząca, zapakowana w zdjęcia książeczka. Informacje o utworach są lakoniczne, nie ma żadnych informacji o wydawnictwie, ale większość zdjęć ma daty i miejsca ich zrobienia^[1].

Album ukazał się najpierw jako digital download 4 grudnia 2011 roku w Wielkiej Brytanii nakładem Underworldlive.com^[2]. 28 grudnia został wydany w Japonii w formie potrójnej płyty CD^[3], 23 stycznia 2012 roku wyszedł w takie samej formie w Wielkiej Brytanii i Europie^[4], a 31 stycznia nakładem Cooking Vinyl – w Stanach Zjednoczonych^[5].

Lista utworów

• autorzy: – Darren Emerson (utwory: CD 1: 1–7, CD 2: 2, 5, CD 3: 3, 4, 6), Lincoln Barrett (CD 2: 9), Karl Hyde, Rick Smith
• producent – Rick Smith, Lincoln Barrett („Scribble”)
• wykonawca – Underworld
• mastering – Miles Showell
• okładka – Tomato
• producent wykonawczy – Steven Hall

Odbiór

Opinie krytyków

Oceny łączne
Publikacja	Ocena
Album of the Year	80/100[6]
Metacritic	88/100[7]
Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic	[1]
The Irish Times	[8]
Pitchfork	7.0/10[9]
PopMatters	8/10[10]
Q	[7]
RYM	3.84/5[11]
Uncut	8/10[7]
Under the Radar	6/10[12]

Album zyskał powszechne uznanie na podstawie 5 recenzji krytycznych^[7].

„Lata 1992–2002 to niekoniecznie porywająca nowość dla stałych fanów, składająca się w zasadzie z tych wielkich, najważniejszych momentów” – zauważa Ian Mathers z magazynu PopMatters dodając: „O ile jako fan nie miałeś jeszcze 'Dirty' (tylko wczesny instrumentalny miks monumentalnego 'Dirty Epic', który oczywiście też tu się znalazł), czy kilku singli jak 'Bigmouth', 'Spikee' i '8 Ball', to prawdopodobnie miałeś wszystko na tych dwóch płytach, i to w takiej samej formie. A dla nowicjuszy, no cóż, były wszystkie najważniejsze momenty, choć te dwa zapchane po brzegi dyski zmieściły tylko 16 utworów. To był Underworld w najlepszym wydaniu” – ocenia recenzent dając wydawnictwu 8 punktów^[10].

Złożona z 25 utworów Antologia stała się dla Jessa Harvella z magazynu Pitchfork okazją do refleksji na temat roli zespołu w przejściu od synth-popu z końca lat 80. do acid-house’u, techno, trance’u i progressive house’u i jego dokonań, których symbolem stały się takie utwory jak 'Born Slippy .NUXX' czy 'Dark & Long (Dark Train)'. „Underworld wyspecjalizował się w tego rodzaju muzyce tanecznej, która czuła się ograniczona w małej przestrzeni klubowej, na płytach z wystarczającą przestrzenią i głębią. Kilka z największych płyt Underworld, w muzycznym znaczeniu tego słowa, zostało nagranych i wydanych w czasie, gdy byli oni rzeczywiście wzrastającą siłą napędową klubów i sensacją w prasie muzycznej dla szerszego świata, zwłaszcza w Ameryce” – konstatuje autor^[9].

„Główną rzeczą, która wyróżnia Anthology spośród innych kolekcji jest jej trzeci dysk. Ten dysk, skierowany do zagorzałych wielbicieli, zawiera dziewięć rzadkich i/lub niewydanych utworów. Te wybory to niezwykli reprezentanci Underworld” – uważa Lily Moayeri z magazynu Under the Radar dodając, iż ze względu na to powinien on być dostępny oddzielnie^[12].

Listy tygodniowe

Przypisy