Andrea Ranocchia

Andrea Ranocchia

Data i miejsce urodzenia	16 lutego 1988 Asyż
Wzrost	196 cm[1]
Pozycja	obrońca
Informacje klubowe
Klub	Inter Mediolan
Numer w klubie	13
Kariera juniorska
Lata Klub 1998–2004 Perugia 2004–2006 Arezzo
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2006–2008 Arezzo 56 (1) 2008–2010 Genoa CFC 16 (2) 2008–2010 → Bari (wyp.) 34 (3) 2011– Inter Mediolan 134 (6) 2016 → UC Sampdoria (wyp.) 14 (0) 2017 → Hull City (wyp.) 16 (2) W sumie: 270 (14)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2007–2008  Włochy U-20 3 (0) 2007–2010  Włochy U-21 12 (2) 2010–2016  Włochy 20 (0) W sumie: 35 (2)
↑ Aktualne na: 24 maja 2017. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ↑ Aktualne na: 5 lipca 2016.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Andrea Ranocchia (ur. 16 lutego 1988 w Asyżu) – włoski piłkarz występujący na pozycji obrońcy we włoskim klubie Inter Mediolan oraz w reprezentacji Włoch.

Kariera klubowa

Andrea Ranocchia zawodową karierę rozpoczynał w Perugii, której jest wychowankiem. Na początku występował jako gracz środka pola, a nie obrońca^[2]. W 2004 po bankructwie Perugii przeniósł się do grającego Arezzo^[3], w którym to miał okazję występować pierwotnie w zespołach juniorskich, by po jakimś czasie wylądować w zespole Primavery, a niedługo potem w pierwszym zespole^[4]. W pierwszym sezonie w 2006/2007 rozegrał 24 mecze w Serie B, ale wraz z klubem spadł do trzeciej ligi. W sezonie 2007/2008 piłkarz był podstawowym obrońcą swojego zespołu i wystąpił w 32 ligowych pojedynkach. W barwach Arezzo zagrał w 56 meczach i zdobył jedną bramkę.

Bari

W 2008 Ranocchia podpisał kontrakt z grającą w Serie A Genoą, która nabyła połowę praw do niego za 1,55 mln euro, jednak działacze klubu jeszcze przed rozpoczęciem rozgrywek wypożyczyli go do Bari. Spotkał tam dawnego trenera z Arezzo - Antonio Conte. W barwach nowej drużyny zawodnik zadebiutował 22 listopada podczas zremisowanego 1:1 meczu z Rimini. 23 maja 2009 strzelił natomiast pierwszego gola dla Bari, a jego zespół przegrał 2:3 z Salernitaną. W sezonie 2008/2009 Ranocchia wystąpił w 17 spotkaniach Serie B, w tym 10 w wyjściowym składzie. Razem z Bari zajął pierwsze miejsce w tabeli drugiej ligi i awansował do Serie A. 26 lipca 2009 r. Genoa wykupiła resztę jego karty zawodniczej za 2,45 mln euro. W pierwszej lidze zadebiutował 23 sierpnia w zremisowanym 1:1 pojedynku z Interem Mediolan. Od początku sezonu grał w podstawowym składzie beniaminka Serie A i tworzył duet środkowych obrońców z Leonardo Bonuccim. 18 października 2009 zdobył gola w meczu z Chievo Werona. Osiągnięcie to powtórzył w starciu z SSC Napoli. 10 stycznia 2010 podczas meczu z Fiorentiną naderwał więzadła krzyżowe w prawym kolanie^[5] i do końca sezonu nie powrócił już na boisko^[6]. Dla Bari zagrał w 34 spotkaniach i strzelił 3 gole.

Genoa

Latem 2010 Żaba powrócił do Genoi, a o jego transfer zabiegali wciąż działacze, zwłaszcza wobec długotrwałej kontuzji Waltera Samuela Interu Mediolan^[7][8][9]. W zespole Grifone zadebiutował w spotkaniu z Udinese Calcio 28 sierpnia 2010 r. Ranocchia partnerował zazwyczaj w obronie Dario Dainelliemu i Domenico Criscito. 20 lipca 2010 r. w wyniku zawartego w czerwcu porozumienia Inter nabył za 6,5 mln euro i wypożyczenie Matti Destro z opcją współwłasności, połowę praw do Andrei. Włoch podpisał 5-letnią umowę z Interem, jednak pozostał w Genoi na zasadzie wypożyczenia^[10]. 14 listopada strzelił jedynego gola dla Rossoblu w meczu z Cagliari Calcio. 5 grudnia 2011 zdobył drugą bramkę w starciu z US Lecce^[11]. Ogółem dla Genuy zagrał w 16 spotkaniach i strzelił 2 gole.

Inter Mediolan

27 grudnia 2010 r. Mediolańczycy wykupili połowę jego karty w cenie 12,5 mln euro. 3 stycznia 2011 roku obrońca podpisał kontrakt z Interem do 30 czerwca 2015 roku. 9 stycznia 2011 r. zadebiutował w barwach Nerazzurrich w meczu z Catanią (2:1). 19 lutego 2011 r. jego pierwsza bramka dla Interu dała Mediolańczykom zwycięstwo 1:0 z Cagliari Calcio^[12]. 23 lutego 2011 zadebiutował w europejskich pucharach w meczu z Bayernem. 24 września został ukarany czerwoną kartką w spotkaniu z FC Bologna^[13]. 18 grudnia 2011 jego bramka dała zwycięstwo Nerazzurrim w meczu z Ceseną. Sezon 2011/12 dla Ranocchii, jak i dla całego Interu był nieudany. W lipcu, sierpniu i październiku 2012 r., a także w lutym 2013 r. został przesłuchany przez prokuraturę w sprawie ustawiania meczów przez Bari^[14][15]. 22 listopada 2012 r. w meczu z Rubinem był kapitanem Nerazzurrich. Bramka, jaką zdobył 15 grudnia w meczu z Bologną, dała Mediolańczykom awans do półfinału Pucharu Włoch. Początek sezonu 2012/13 miał obiecujący, potem jednak braki w koncentracji doprowadziły do licznych błędów, co spowodowało m.in., że został ogłoszony przez Goal.com najgorszym graczem Serie A^[16]. Z Interem wiąże go umowa do czerwca 2015 r. na mocy której rocznie otrzymuje 1,7 mln euro^[17]. Z dniem 10 lipca 2014 r. został nowym kapitanem Interu Mediolan. Zastąpił on Javiera Zanettiego, który zakończył karierę. Z końcem sezonu odebrano mu opaskę kapitana, na co wpłynęła w dużej mierze bardzo słaba forma piłkarza.

Kariera reprezentacyjna

Po pół roku gry w Arezzo Ranocchia otrzymał powołanie do kadry U-20. Tam też się sprawdził i jeszcze w tym samym roku został przesunięty do reprezentacji U- 21^[18]. 21 sierpnia 2007 podczas wygranego 2:1 meczu z Francją Ranocchia zadebiutował w reprezentacji Włoch do lat 21. W lipcu 2008 Pierluigi Casiraghi umieścił piłkarza na rezerwowej liście kadry na Igrzyska Olimpijskie w Pekinie. W 2009 Ranocchia znalazł się w 23-osobowym zespole powołanym na mistrzostwa Europy do lat 21, na których wywalczył wraz z reprezentacją brązowy medal. 17 listopada 2010 roku zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Włoch w spotkaniu z Rumunią (1:1), rozegranym w austriackim Klagenfurcie. Znalazł się w szerokiej kadrze reprezentacji Włoch na Euro 2012, jednak selekcjoner Cesare Prandelli zdecydował się pozostawić go w kraju.

Statystyki reprezentacyjne

Lp	Data	Miejsce	Rywal	Wynik	Rozgrywki	Minuty
1	17 listopada 2010	Hypo-Arena, Klagenfurt	Rumunia	1:1	mecz towarzyski	90
2	9 lutego 2011	Signal Iduna Park, Dortmund	Niemcy	1:1	mecz towarzyski	90
3	3 czerwca 2011	Stadio Alberto Braglia, Modena	Estonia	3:0	eliminacje do EURO 2012	90
4	10 sierpnia 2011	Stadio San Nicola, Bari	Hiszpania	2:1	mecz towarzyski	76
5	2 września 2011	Tórsvøllur, Torshavn	Wyspy Owcze	1:1	eliminacje do EURO 2012	90
6	6 września 2011	Stadio Artemio Franchi, Florencja	Słowenia	1:0	eliminacje do EURO 2012	90
7	11 listopada 2011	Stadion Miejski, Wrocław	Polska	2:0	mecz towarzyski	90
8	15 listopada 2011	Stadion Olimpijski, Rzym	Urugwaj	0:1	mecz towarzyski	90
9	6 lutego 2013	Amsterdam ArenA, Amsterdam	Holandia	1:1	mecz towarzyski	17
10	31 maja 2013	Stadio Renato Dall'Ara, Bolonia	San Marino	4:0	mecz towarzyski	90
11	11 października 2013	Parken, Kopenhaga	Dania	2:2	El. MŚ 2014	90
12	18 listopada 2013	Craven Cottage, Londyn	Nigeria	2:2	mecz towarzyski	90

Sukcesy

Klubowe

• Puchar Włoch: 2011

Reprezentacyjne

• Mistrzostwa Europy U-21 2009: Brąz

Indywidualne

• Najbardziej obiecujący obrońca Serie A: 2008^[19]
• Premio Armando Picchi: 2011
• Gran Galà del calcio AIC: jedenastka roku 2011

Życie prywatne

Jest synem Claudii i Marca Ranocchia. Dorastał w miejscowości Bastia Umbra^[20]. Lubi czytać książki, np. Paulo Coelho. Jego pasją, którą przejął od ojca, są filmy z Jamesem Bondem^[21].

Przypisy

Bibliografia

• Andrea Ranocchia w bazie Soccerbase (ang.)
• Andrea Ranocchia na oficjalnej stronie FIGC (wł.)
• Andrea Ranocchia, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24] .
• A. Ranocchia, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .
• Andrea Ranocchia w bazie National Football Teams (ang.)