Benedetto Giustiniani
| Kardynał biskup | |||
 | |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 5 czerwca 1554 | ||
| Data i miejsce śmierci | 27 marca 1621 | ||
| Miejsce pochówku | |||
| Prokamerling | |||
| Okres sprawowania | 1589–1590 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Sakra biskupia | 2 lipca 1612 | ||
| Kreacja kardynalska | 16 listopada 1586 | ||
| Kościół tytularny | S. Giorgio in Velabro | ||
| |||
| Data konsekracji | 2 lipca 1612 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | Paweł V | ||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Giovanni Garzia Millini | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Benedetto Giustiniani (ur. 5 czerwca 1554 na Chiosie, zm. 27 marca 1621 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 5 czerwca 1554 roku na wyspie Chios, jako syn Giuseppego i Girolamy Giustinianich[1]. Studiował na uniwersytetach w Perugii, Padwie i Genui, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Następnie został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i klerykiem Kamery Apostolskiej[1]. 16 listopada 1586 roku został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię San Giorgio in Velabro[2]. W okresie 1589–1590 pełnił rolę prokamerlinga, zastępując nieobecnego Enrica Caetaniego[1]. Był członkiem komisji kardynalskiej, mającej zatwierdzić regułę adornistów[1]. Dzięki poparciu Henryka IV został wiceprotektorem Francji[1]. Pełnił rolę prefekta Najwyższego Trybunału Sygnatury Łaski, a przed 1591 rokiem przyjął święcenia kapłańskie[1]. 7 stycznia 1591 roku został podniesiony do rangi kardynała prezbitera i otrzymał kościół tytularny San Marcello[2]. Jednocześnie został legatem w Marchii Ankońskiej, a następnie w Bolonii[1]. 4 czerwca 1612 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Palestrina, a 2 lipca przyjął sakrę[2]. W 1615 roku został subdziekanem Kolegium Kardynalskiego[1]. Zmarł 27 marca 1621 roku w Rzymie[1].
