Carlo Cremonesi

Carlo Cremonesi
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1866
Rzym

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1943
Rzym

Miejsce pochówku

Bazylika św. Wawrzyńca „in Lucina”

Prałat Pompei
Okres sprawowania

1926–1928

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

21 czerwca 1890

Nominacja biskupia

29 grudnia 1921

Sakra biskupia

8 stycznia 1922

Kreacja kardynalska

16 grudnia 1935
Pius XI

Kościół tytularny

S. Lorenzo in Lucina

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

8 stycznia 1922

Konsekrator

Benedykt XV

Współkonsekratorzy

Giovanni Battista Nasalli Rocca di Corneliano
Agostino Zampini

Konsekrowani biskupi
Vincenzo Celli 29 czerwca 1927
Joseph Ciamgioenpuo 28 października 1936
Współkonsekrowani biskupi
Angelo Rotta 1 listopada 1922
Oreste Giorgi 27 kwietnia 1924
Michele Lega 11 lipca 1926
Philippe Zhao Huai-yi 28 października 1926
Melchior Sun Dezhen 28 października 1926
Odoric Simon Cheng Hede 28 października 1926
Joseph Hu Jo-shan 28 października 1926
Aloysius Chen Guo-di 28 października 1926
Simon Zhu Kai-min 28 października 1926
Jusztinián Serédi 8 stycznia 1928
Pietro Ciriaci 18 marca 1928
Luigi Sincero 13 stycznia 1929
Francesco Borgongini Duca 29 czerwca 1929
Alfred Ildefons Schuster 21 lipca 1929
Carlo Margotti 25 marca 1930
Ettore Baranzini 5 czerwca 1933

Carlo Cremonesi (ur. 4 listopada 1866 w Rzymie, zm. 25 listopada 1943 tamże) – włoski biskup, arcybiskup ad personam, rzymskokatolicki, kardynał.

Ukończył Pontyfikalne Seminarium Rzymskie. Święcenia kapłańskie otrzymał 21 czerwca 1890. W latach 1890–1909 był wykładowcą literatury na Ateneum „De Propaganda Fide”. W tym czasie był też sekretarzem kardynała Luigiego Galimbertiego, a także nosił tytuł honorowego szambelana. W latach 1909–1921 kierował Instytutem Dzieł Religijnych w Rzymie. Dał się poznać jako utalentowany zarządca finansami. Gdy rozpoczynał swe administrowanie, zdeponowane fundusze wynosiły trzy miliony, po trzech latach było ich trzysta. Miał całkowitą swobodę działania i podejmował decyzje bez biurokratycznych formalności oraz bez zasięgania rady zarządu.

29 grudnia 1921 otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Nikomedii i prywatnego jałmużnika Jego Świątobliwości. Konsekrowany w Kaplicy Sykstyńskiej przez papieża Benedykta XV. 20 marca 1926 mianowany pierwszym delegatem i prałatem prałatury terytorialnej w Pompejach. Ze stanowiska zrezygnował 28 września 1928. Na konsystorzu z grudnia 1935 otrzymał kapelusz kardynalski. Brał udział w konklawe 1939.

Zmarł na zawał serca. Pochowany został w swym kościele tytularnym.

Bibliografia

  • Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
  • Catholic-Hierarchy
  • Cesare De Agostini, Konklawe XX wieku. Kulisy wyborów papieży, Kraków 2005
  • p
  • d
  • e