Chlorek benzoilu

Chlorek benzoilu

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) chlorek benzoilu Inne nazwy i oznaczenia chlorek kwasu benzoesowego
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C7H5ClO
Inne wzory	C6H5−CO−Cl
Masa molowa	140,57 g/mol
Wygląd	bezbarwna ciecz[1] o ostrej woni[2]
Identyfikacja
Numer CAS	98-88-4
PubChem	7412
SMILES C1=CC=C(C=C1)C(=O)Cl
InChI InChI=1S/C7H5ClO/c8-7(9)6-4-2-1-3-5-6/h1-5H InChIKey PASDCCFISLVPSO-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,2120 g/cm³ (20 °C)[3]; ciecz Rozpuszczalność w wodzie 2 g/l (rozkład[4])[1] w innych rozpuszczalnikach mieszalny z eterem; rozpuszczalny w benzenie, CCl4, CS2[3] Temperatura topnienia −0,4 °C[3] Temperatura wrzenia 197–197,2 °C[3][4] 71 °C (9 mmHg)[3]
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2012-04-19] Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[5] Niebezpieczeństwo Zwroty H H302, H312, H314, H317, H332 Zwroty P P280, P305+P351+P338, P310[1] Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[5] Żrący (C) Zwroty R R20/21/22, R34, R43 Zwroty S S1/2, S26, S36/37/39, S45 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła[6] 2 3 0   Temperatura zapłonu 72 °C (zamknięty tygiel)[1] Temperatura samozapłonu 600 °C (1013 hPa)[1] Numer RTECS DM6600000 Dawka śmiertelna LD50 1900 mg/kg (doustnie, szczur)[1]
Podobne związki
Podobne związki	chlorek acylu, chlorek oksalilu, chlorek benzalu, chloroacetofenon, chlorek benzylu, tlenochlorek węgla
Pochodne	kwas benzoesowy Ph−COOH benzamid Ph−CO−NH2 acetofenon Ph−CO−CH3
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Multimedia w Wikimedia Commons

Chlorek benzoilu – organiczny związek chemiczny, pochodna kwasu benzoesowego.

Właściwości

Należy do klasy chlorków kwasowych kwasów karboksylowych^[7]. Ulega hydrolizie, rozkładając się na kwas benzoesowy i chlorowodór (kwas solny).

Otrzymywanie

Otrzymywany przez chlorowanie kwasu benzoesowego, np. pentachlorkiem fosforu^[8] lub chlorkiem sulfurylu.

Stosowany do benzoilowania alkoholi, amin i innych nukleofilowych grup funkcyjnych^[9][10] oraz jako półprodukt w syntezie organicznej^[11], np. przy otrzymywaniu barwników^[2].

Przypisy