Dół skroniowy

Dół skroniowy (łac. fossa temporalis) – płytki dół na bocznej powierzchni czaszki ograniczony kresami skroniowymi i grzebieniem podskroniowym. Jest całkowicie wypełniony przez mięsień skroniowy, od którego też wzięła się jego nazwa.

Ograniczenia

• przyśrodkowo: kość ciemieniowa, część łuskowa kości skroniowej, powierzchnia skroniowa kości czołowej, powierzchnia skroniowa skrzydła większego kości klinowej,
• przód: powierzchnia tylna wyrostka jarzmowego kości czołowej, powierzchnia tylna wyrostka czołowego kości jarzmowej,
• bocznie: łuk jarzmowy,
• dół: grzebień podskroniowy skrzydła większego kości klinowej i brzeg dolny łuku jarzmowego.

Zawartość

• mięsień skroniowy,
• naczynia skroniowe środkowe,
• naczynia skroniowe głębokie,
• nerwy skroniowe głębokie, gałęzie nerwu żuchwowego,
• gałąź jarzmowo-skroniowa nerwu jarzmowego,
• Tkanka tłuszczowa.

Całość pokryta jest powięzią skroniową. Na jej powierzchni zewnętrznej przebiegają:

• naczynia skroniowe powierzchowne,
• gałęzie skroniowe powierzchowne nerwu uszno-skroniowego od nerwu żuchwowego,
• gałęzie skroniowe i jarzmowe nerwu twarzowego,

Bibliografia

• Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka, tom I. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1999, s. 422-423. ISBN 83-200-2375-0.