Domenico Rivarola

Domenico Rivarola

Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	1575 Genua
Data i miejsce śmierci	3 stycznia 1627 Genua
Legat papieski w Romanii
Okres sprawowania	1612–1621
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	28 grudnia 1608
Kreacja kardynalska	17 sierpnia 1611 Paweł V
Kościół tytularny	Santi Silvestro e Martino ai Monti

Domenico Rivarola (ur. w 1575 w Genui, zm. 3 stycznia 1627 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się w 1575 roku w Genui, jako syn Ottavia Rivaroli i Nicoletty Lomellini^[1]. Uzyskał stopień doktora utroque iure i został kanonikiem kapituły w rodzinnym mieście^[1]. 10 grudnia 1608 roku został wybrany biskupem Alérii, a osiemnaście dni później przyjął sakrę^[2]. Rivarola pozostał w Rzymie, jako sekretarz Scipionego Caffarelli-Borghese. Jednak tuż przed Wielkanocą papież wydał dekret, nakazujący rezydować biskupom w swoich diecezjach^[1]. Spowodowało, że kardynał Borghese mianował Rivarolę swoim audytorem, co uwolniło biskupa od obowiązku przebywania w Alérii (wkrótce potem zrezygnował z zarządzania biskupstwem)^[1]. 30 marca 1609 roku został mianowany tytularnym arcybiskupem Nazaretu^[2]. Został mianowany legatem nadzwyczajnym, by nakłonić Henryk IV, by zrezygnował z planu najechania Italii^[1]. Jednak zanim zdołał dotrzeć do Paryża, król Francji został zamordowany^[1]. 17 sierpnia 1611 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Silvestro e Martino ai Monti^[2]. W latach 1612–1621 był legatem w Romanii^[1]. Zmarł 3 stycznia 1627 roku w Genui^[1].

Przypisy