Julio Ramón Ribeyro

Julio Ramón Ribeyro (ur. 31 sierpnia 1929 w Limie, zm. 4 grudnia 1994 w Limie) – peruwiański pisarz (tworzący w języku hiszpańskim).

Życiorys

Urodził się w mieszczańskiej rodzinie. Ukończył studia na wydziale literatury i prawa na Pontificia Universidad Católica del Perú. W 1952 po raz pierwszy wyjechał do Europy i do 1958 mieszkał m.in. we Francji, Hiszpanii, Belgii czy Włoszech. Pracował w różnych zawodach, m.in. jako nauczyciel czy robotnik w fabryce. W 1960 osiadł w Paryżu. Był dziennikarzem Agence France Presse, w następnych latach pełnił funkcję ambasadora UNESCO.

Publikował opowiadania, powieści, eseje. Debiutował zbiorem opowiadań Los gallinazos sin plumas. Był tłumaczony na wiele języków, w tym polski – w 1973 została opublikowana jego debiutancka powieść Kronika z San Gabriel. Książkę Ribeyro zaczął pisać w 1955, ukazała się w 1960. Jest to częściowo autobiograficzna opowieść o życiu na peruwiańskiej hacjendzie w ostatnich latach II wojny światowej.

Twórczość (wybór)

• Los gallinazos sin plumas (1954)
• Relatos santacrucinos (1954)
• Cuentos de circunstancias (1958)
• Kronika z San Gabriel (Crónica de San Gabriel 1960)
• Las botellas y los hombres (1964)
• Tres historias sublevantes (1964)
• Los geniecillos dominicales (1965)
• Los cautivos (1972)
• El próximo mes me nivelo (1972)
• Santiago, el Pajarero (1975)
• La palabra del mudo (1973-77)
• Prosas apátridas (1975-78)
• Cambio de guardia (1976)
• Silvio en El Rosedal (1977)
• Atusparia (1981)
• Sólo para fumadores (1987)
• La tentación del fracaso (1987)
• Dichos de Luder (1989)
• La tentación del fracaso (1992-1995)