Kaliska Kolej Dojazdowa

Kaliska Kolej Dojazdowa
Mapa przebiegu linii kolejowej
Dane podstawowe
Zarządca

Stowarzyszenie Kolejowych Przewozów Lokalnych

Tabela SRJP

305

Rozstaw szyn

750 mm

Sieć trakcyjna

brak

Zdjęcie LK
Parowóz Kalisko-tureckiej kolei powiatowej w parowozowni Zbiersk, okres międzywojenny
Przebieg
Legenda
eksploatowana / istniejąca
  zlikwidowana / rozebrana lub planowana
kolej metro lub kolej lekka
stacja kolejowa/stacja metra
przystanek
stacja bez ruchu pasażerskiego
ładownia, posterunek ruchu itp
przystanek częściowo używany
koniec linii
odcinek
odcinek w tunelu
odcinek na estakadzie
wiadukt
most
tunel pod wodą
zmiana kilometrażu
granica państwowa / inna
mijanka
przejazd kolejowo-drogowy
przeprawa promowa


    odcinek zelektryfikowany
 
0,00 Kalisz Wąskotorowy
3,14 Kokanin
6,40 Borków
l. do Russowa
9,07 Czartki
l. do Opatówka Wąsk.
11,40 Żelazków
13,92 Goliszew
16,26 Złotniki Wielkie
20,16 Petryki
23,45 Zbiersk
28,38 Korzeniew
29,83 Mycielin Kaliski
34,77 Dzierzbin Kaliski
38,84 Smaszew
40,96 Bibianna
43,52 Piętno
46,64 Grzymiszew
51,32 Słodków
55,10 Turek Aleja 3 Maja
56,67 Turek
Multimedia w Wikimedia Commons
Wagon cukrowni Zbiersk

Kaliska Kolej Dojazdowa (KKD), sieć kolei wąskotorowej 750 mm łączącej Opatówek, Russów i Turek z Kaliszem, wybudowana w latach 1914–1917, w 1918 przejęta przez powiat kaliski i przekazana Polskim Kolejom Państwowym

Historia

W roku 1913 zarząd Towarzystwa Akcyjnego Cukrowni i Rafinerii w Zbiersku podjął decyzję o budowie kolei podjazdowej z Opatówka do Zbierska. Pierwsza informacja prasowa o podjęciu prac nad budową pochodzi z 17 maja 1914 – budowę rozpoczęto w rejonie Rożdżał. W tym samym czasie powstało również odgałęzienie do Russowa.

W 1916 niemieckie oddziały kolejowe przedłużyły linię od Zbierska do Turku. W 1917 kolejka została zakupiona przez powiat kaliski, który natychmiast przystąpił do budowy odcinka Borków Stary – Kalisz. Ruch pasażerski na kolejce kaliskiej zainaugurowano 15 października 1918. W okresie międzywojennym kolej funkcjonowała pod firmą Kalisko-Turecka Kolej Powiatowa jako wspólna własność powiatów kaliskiego i tureckiego. Poza przewozami kolejowymi prowadzony był także publiczny transport autobusowy. W 1939 kolejka znalazła się pod zarządem niemieckim. Okres II wojny światowej, pomimo bardzo intensywnej eksploatacji, przetrwała bez zniszczeń, co umożliwiło wznowienie ruchu regularnego natychmiast po przejściu frontu w 1945.

W 1949 nastąpiło przymusowe przejęcie kolejki przez PKP, które zarząd nad Kaliską Koleją Wąskotorową (przemianowaną następnie na Kaliską Kolej Dojazdową) powierzyło początkowo dyrekcji łódzkiej, a następnie poznańskiej. W tym czasie na kolei jako pierwszej w Polsce, wprowadzono do ruchu towarowego wagony transportery, które wyeliminowały kłopotliwy przeładunek ręczny z wagonów normalnotorowych na wąskotorowe. W latach 50. XX w. kolej przewoziła większość materiałów do budowy kompleksu górniczo-energetycznego w Turku. Po rozpoczęciu eksploatacji elektrowni Adamów, koleją transportowany był mazut do elektrowni[1]. Do roku 1991 prowadzono rozkładowy ruch pociągów pasażerskich na odcinkach: Opatówek – Żelazków, Zbiersk – Turek i Kalisz – Zbiersk. W kwietniu i maju 1994 rozebrano odcinek linii Borków Stary – Kalisz. W 1997 z usług kolejki zrezygnowała Cukrownia Zbiersk. Przewóz towarów w strukturach PKP trwał do końca 2001, po czym została przejęta ponownie przez powiat kaliski (50 km torów oraz ponad 6 ha terenów w Turku). Z chwilą przejęcia kolejki przez samorząd nowym operatorem zostało Stowarzyszenie Kolejowych Przewozów Lokalnych. W 2002, po sześciu miesiącach przerwy, wznowiono ruch pociągów, początkowo turystyczny, a od lipca również towarowy[2]. M.in. w ciągu trzech kwartałów 2009 roku przewieziono ponad 43,6 tysiąca ton towarów, głównie kamienia[3].

Aktualnie[kiedy?], w okresie letnim, uruchamiane są pociągi turystyczne na odcinku ZbierskPetryki, z których w czasie jednego weekendu korzysta 300–500 osób[4]. Pozostała część linii (odcinek Złotniki – Opatówek) jest w złym stanie technicznym[5] i nie nadaje się do użytku.

W 2015 roku KKD nieodpłatnie przejął powiat kaliski[6], który zamierza odtworzyć linię do Opatówka, przerwaną przez brak przejazdu przez drogę wojewódzką w miejscowości Florentyna[7]. Powiat Turecki od momentu, gdy po reformie PKP w 2001 r. wyłączono ze struktur PKP wszystkie koleje wąskotorowe, zdecydował się nie współfinansować KKD[1]. Brak współfinansowania przyczynił się do zaniechania kursowania kolei do Turku, a ostatni kurs do Turku odbył się w roku 2006[8].

W styczniu 2019 roku ruszyła grupa Kaliska Kolej Wąskotorowa – Wolontariat zrzeszająca wolontariuszy przy KKD. W ramach tej grupy organizowane są prace remontowe przy infrastrukturze kolei.

Ruch turystyczny

Rok Liczba pasażerów
2018 10,7 tys.[9]
2019 2,3 tys.[9]
2020 5,1 tys.[9]
2021 5,3 tys.[9]
2022 18,3 tys.[9]

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Redakcja, Kalisz weźmie, Turek nie [online], Turek Nasze Miasto, 30 marca 2001 [dostęp 2020-10-23]  (pol.).
  2. Ciuchcia na Muralu. 2018-07-07. [dostęp 2019-01-01].
  3. D. Łęczycki. Koleje SKPL. „Świat Kolei”. Nr 11/2009, s. 7. Łódź: EMI-Press. ISSN 1234-5962. 
  4. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2016-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-27)].
  5. Tory z brzuchem [online], rc.fm [dostęp 2016-08-22] .
  6. Kolejka dla powiatu [online], rc.fm [dostęp 2016-08-22] .
  7. Wąskotorówką ze Zbierska do Opatówka? Plany reaktywacji ciuchci. 2017-08-01. [dostęp 2019-01-01].
  8. Turek: Dekada bez wąskotorówki [online], www.transport-publiczny.pl [dostęp 2020-10-23]  (pol.).
  9. a b c d e Urząd TransportuU.T. Kolejowego Urząd TransportuU.T., Koleje Wąskotorowe w 2022 r., Warszawa 2023, s. 21 [dostęp 2024-03-26] .
  • p
  • d
  • e
Działające
Zamknięte
Zlikwidowane
Koleje parkowe
Przemysłowe czynne
  • Cegielnia Bielowice Nowy Sącz
  • Kopalnia miedzi Lubin
  • Kopalnia miedzi Polkowice
Przemysłowe nieczynne
wojskowe
  • Wikiprojekt:Transport szynowy