King Crimson on Broadway

King Crimson on Broadway – album koncertowy King Crimson, wydany w czerwcu 1999 roku nakładem Discipline Global Mobile jako podwójny CD. Został wydany w serii The King Crimson Collectors’ Club nr 5 & 6^[1].

Historia albumu

Album zawiera fragmenty koncertów, jakie King Crimson dał w nowojorskim Longacre Theatre w dniach 20, 21, 22, 23, 24 i 25 listopada 1995 roku^[1]. Koncerty zespół wykonywał w sześcioosobowym składzie: Adrian Belew, Bill Bruford, Tony Levin, Robert Fripp, Trey Gunn, Pat Mastelotto. Dużą część nagrań stanowią utwory z albumu THRAK, ale zespół sięgnął również do swojego dorobku z lat 80. („Thela Hun Ginjeet”, „Three of a Perfect Pair”, „Indiscipline” i „Elephant Talk”) oraz 70. („Red” i „Larks' Tongues in Aspic (Part II)”)^[2]. Zestaw uzupełniły: instrumentalny „Prism” oraz fragment improwizacji „Fearless And Highly THRaKked”, która znalazła się na albumie THRaKaTTaK^[3].

Lista utworów

Lista i informacje według Discogs^[1]:

CD 1:

1.	Conundrum	1:57
2.	Thela Hun Ginjeet	6:43
3.	Red	6:29
4.	Dinosaur	7:16
5.	VROOOM VROOOM	4:48
6.	Frame By Frame	5:10
7.	Walking On Air	5:28
8.	B'BOOM	5:35
9.	THRAK	6:31
10.	Neurotica	4:34
11.	Sex, Sleep, Eat, Drink, Dream	4:58
		59:29

CD 2:

1.	People	6:14
2.	One Time	5:55
3.	Indiscipline	7:16
4.	Improv: Two Sticks	2:02
5.	Elephant Talk	4:17
6.	Prism (autor:Favre)	3:56
7.	Talking Drum	2:59
8.	Larks' Tongues In Aspic (Part II)	7:27
9.	Three Of A Perfect Pair	4:22
10.	VROOOM	3:54
11.	Coda: Marine 475	2:41
12.	Fearless And Highly THRaKked	2:31
		53:34

Muzycy

• Robert Fripp – gitara, soundscapes
• Adrian Belew – gitara, śpiew
• Trey Gunn – Touch guitar
• Tony Levin – gitara basowa, Chapman stick
• Bill Bruford, Pat Mastelotto – perkusja (akustyczna i elektroniczna), instrumenty perkusyjne

Do wydawnictwa dołączono 24-stronicową książeczkę z notatkami, esejem "Notes from the Guitar Stool" Roberta Frippa^[2].

Odbiór

Opinie krytyków

Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic	[2]
Prog Archives	4.43/5.0[4]
RYM	3.88/5[5]
Sputnikmusic	4.1/5[6]
Teraz Rock	[3]

Zdaniem Lindsaya Planera z magazynu AllMusic „na pierwsze miejsce wysuwa się nieskazitelny dźwięk. Gitarzysta i wokalista Adrian Belew zmiksował ten zestaw z cyfrowych taśm wielośladowych z wielką dbałością o szczegóły. (…) Wysokie noty otrzymuje również zawartość [albumu]”^[2].

Również Jordan Babula z miesięcznika Teraz Rock uważa, że „muzyka [albumu] brzmi znakomicie”^[3].

Według zespołu redakcyjnego PopMatters najważniejsze momenty z prawie dwóch godzin muzyki zawartej na obu albumach to: „oszałamiające solo gitarowe Adriana Belew w 'People' (…) i pomysłowe dudnienie basu Tony’ego Levina w 'Red'”. Bill Bruford „jest jak zwykle znakomity w 'Indiscipline', a najbardziej niezwykłym momentem tego wydawnictwa jest jednak doskonałe przejście z 'THRAK' do 'Neurotica', które działa tak dobrze, że jest prawie niezauważalne”^[7].

Uwagi

Przypisy