Kościół Opatrzności Bożej i Serca Jezusowego w Wilnie

Kościół Opatrzności Bożej
i Serca Jezusowego w Wilnie

Vilniaus Dievo Apvaizdos, Švč. Jėzaus Širdies parapijos bažnyčia

kościół parafialny
Kościół Opatrzności Bożej i Serca Jezusowego
Państwo	Litwa
Miejscowość	Wilno
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	Opatrzność Boża, Serce Jezusowe
Historia Data rozpoczęcia budowy 1913 Data zakończenia budowy 1917 Data poświęcenia 1923 Aktualne przeznaczenie czynny kościół parafialny
Dane świątyni Styl neogotyk Świątynia • materiał bud. • cegła Liczba naw 1
Położenie na mapie Wilna Kościół Opatrzności Bożej i Serca Jezusowego w Wilnie
Położenie na mapie Litwy Kościół Opatrzności Bożej i Serca Jezusowego w Wilnie
54°40′10,74″N 25°14′40,01″E/54,669650 25,244447
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Kościół Opatrzności Bożej i Serca Jezusowego w Wilnie – kościół w Wilnie, na Wilczej Łapie, neogotycki, wzniesiony w latach 1913–1917.

Historia

Kościół Opatrzności Bożej, zbudowany z inicjatywy ks. Karola Lubiańca^[1]. W 1917 kościół był ukończony, a od 1925 opiekę nad nim przejęli księża Salezjanie, którzy nieopodal, przy ul. Dobrej Rady prowadzili od 1905 Zakład Wychowawczy dla chłopców.

W 1948 kościół został zamknięty przez władze komunistyczne i przekazany rok później w użytkowanie państwowemu teatrowi dramatycznemu jako magazyn dekoracji. W 1961 kościół został zwrócony wiernym.

Gdy w 1964 zapadła decyzja o wyburzeniu niedokończonego kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa, postanowiono przenieść do kościoła Opatrzności Bożej część jego wyposażenia, w tym cudowną figurę Matki Boskiej Królowej Świata, którą ustawiono w głównym ołtarzu. W latach 1982-1983 została ona poddana renowacji. Na pamiątkę po zburzonym kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa kościół Opatrzności Bożej przejął jago wezwanie i ma od tamtego czasu wezwanie podwójne.

Msze św. w kościele Opatrzności Bożej i Serca Jezusowego odprawiane są po polsku i po litewsku.

Architektura

Kościół Opatrzności Bożej i Serca Jezusowego jest niewielką budowlą wzniesioną w stylu neogotyckim, jednonawową z kruchtą i prezbiterium, przykrytą dwuspadowym dachem, zwieńczonym sygnaturką.

Z wyposażenia wnętrza na uwagę zasługuje biały, drewniany neogotycki ołtarz główny.

Przypisy