Konduktancja
Konduktancja, przewodność elektryczna czynna – miara podatności elementu na przepływ prądu elektrycznego, odwrotność rezystancji.
Jednostką konduktancji w układzie SI jest simens (S).
Dla znanych wymiarów geometrycznych przewodnika i konduktywności materiału (miary podatności materiału na przepływ prądu), z jakiego został wykonany, jego konduktancję określa wzór:
gdzie:
- – długość przewodnika,
- – pole przekroju poprzecznego elementu,
- (sigma) – konduktywność (przewodność elektryczna właściwa) materiału.
Powyższy wzór określony jest tylko dla układów makroskopowych. W przypadku układów mezoskopowych wielkość ta wyraża się inaczej. Dla idealnego drutu kwantowego wyraża się ona wzorem:
gdzie:
- – ładunek elementarny,
- – stała Plancka,
- – liczba otwartych kanałów.
W tym przypadku nie ma zależności wprost od geometrii układu, jedynie od liczby otwartych kanałów przewodności. Liczba ta z kolei zależy skokowo od rozmiarów poprzecznych przewodnika. Teorię opisującą to zjawisko podał Rolf Landauer (w roku 1957).
Zobacz też
- przewodnictwo elektryczne
- p
- d
- e
Wielkości fizyczne |
|
---|---|
Elementy |
|
Obwód elektryczny |
|
Metody obliczeniowe |
|
Czwórniki |
|
- p
- d
- e
Oporność |
|
---|---|
Przewodność |
|
Impedancja | |
Pojemność |
|
Indukcyjność |
|
- NKC: ph136999