Kumen
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C9H12 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Inne wzory | (CH3)2-CH-C6H5; Ph-iPr) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Masa molowa | 120,19 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd | bezbarwna ciecz | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | 98-82-8 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | 7406 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | etylobenzen, toluen, mezytylen, pseudokumen | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pochodne | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Kumen, 2-fenylopropan, izopropylobenzen – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów aromatycznych zbudowany z pierścienia benzenowego połączonego z węglem 2 propanu.
Jest cieczą otrzymywaną z benzenu przez alkilowanie propenem w obecności katalizatora (np. chlorku glinu AlCl3) lub ze smoły węglowej i ropy naftowej w procesie reformingu. Po raz pierwszy został otrzymany w 1841 roku przez Charles’a Gerhardta i Auguste’a Cahours’a w wyniku destylacji kwasu kuminowego ((CH3)2CHC6H4COOH) z wapnem palonym[4].
Izomerami kumenu są m.in. pseudokumen (1,2,4-trimetylobenzen) i mezytylen (1,3,5-trimetylobenzen).
- Zastosowanie
- w syntezie organicznej do jednoczesnej produkcji fenolu i acetonu
- rozpuszczalnik farb, lakierów
- dodatek do paliw lotniczych (zwiększa liczbę oktanową)
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Cumene (nr 36698) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2011-06-20]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b Kumen, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-07] (ang.).
- ↑ Kumen (nr 36698) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-06-20]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Ch. Gerhardt, A. Cahours. Untersuchungen über die ätherischen Oele. „Annalen der Chemie und Pharmacie”. 38 (1), s. 67–108, 1841. DOI: 10.1002/jlac.18410380111.
- GND: 4123026-7
- Britannica: science/isopropylbenzene
- Catalana: 0117990, 0095465