Louis Kentner
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 19 lipca 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 września 1987 |
| Instrumenty | fortepian |
| Gatunki | |
| Odznaczenia | |
 | |
Louis Kentner (ur. 19 lipca 1905 w Karwinie, zm. 21 września 1987 w Londynie) – węgiersko-brytyjski pianista, laureat V nagrody na II Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina.
Życiorys
Na fortepianie zaczął grać w wieku pięciu lat. W 1922 ukończył studia na Akademii Muzycznej w Budapeszcie[1]. W 1932 reprezentował Węgry na II Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina, gdzie zajął V miejsce[2]. Rok później zdobył II nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Ferenca Liszta w Budapeszcie, a w 1935 wyemigrował z Węgier do Wielkiej Brytanii[1].
W trakcie trwającej kilkadziesiąt lat kariery występował w wielu krajach. Przed II wojną światową koncertował głównie w Europie. Po wojnie grał m.in. w Indiach (1954), Stanach Zjednoczonych (1956)[3] i podczas Międzynarodowego Festiwalu Chopinowskiego w Dusznikach-Zdroju (1977)[4].
Był jurorem wielu konkursów pianistycznych, w tym trzech Konkursów Chopinowskich (1955[5], 1975[6], 1980[7]), a także konkursów w Budapeszcie, Leeds, Bolzano i Montrealu[8]. Podczas X Konkursu Chopinowskiego opuścił demonstracyjnie jury po ogłoszeniu wyników pierwszego etapu, kontestując wyłonioną grupę pianistów. Skandal ten został przyćmiony kolejnym, gdy po trzecim etapie jury opuściła Martha Argerich[9].
W 1978 został Komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE)[3].
Był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była węgierska pianistka Ilona Kabos, z którą rozwiódł się w 1945. Jego drugą żoną była Griselda Gould[10].
Repertuar i dyskografia
Dysponował bogatym repertuarem, w którym znajdowały się utwory m.in. Fryderyka Chopina, Wolfganga Amadeusa Mozarta, Johannesa Brahmsa, Ferenca Liszta i Béli Bartóka. Przez wiele lat współpracował artystycznie z Yehudim Menuhinem[3]. Nagrał wiele płyt dla różnych wytwórni muzycznych[11].
Przypisy
- ↑ a b Dybowski 2005 ↓, s. 66.
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 26.
- ↑ a b c Erik Eriksson: Louis Kentner – Biography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-02]. (ang.).
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 67.
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 63.
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 133.
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 185.
- ↑ Dybowski 2005 ↓, s. 69.
- ↑ Wysocki 1987 ↓, s. 193.
- ↑ Jonathan Summers: Louis Kentner. [w:] A–Z of Pianists [on-line]. naxos.com. [dostęp 2016-04-02]. (ang.).
- ↑ Louis Kentner – Discography. allmusic.com. [dostęp 2016-04-02]. (ang.).
Bibliografia
- Stanisław Dybowski: Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie. Warszawa: Selene, 2005, s. 66–69. ISBN 83-910515-1-X.
- Stefan Wysocki: Wokół Konkursów Chopinowskich. Warszawa: Wydawnictwa Radia i Telewizji, 1987. ISBN 83-212-0443-0.
- p
- d
- e
Laureaci Konkursów Chopinowskich w Warszawie
Kontrola autorytatywna (osoba):
- PWN: 3921738
- Catalana: 0246604
