Maila Talvio

Maila Talvio

Data i miejsce urodzenia	17 października 1871 Hartola
Data i miejsce śmierci	6 stycznia 1951 Helsinki
Zawód, zajęcie	pisarka, tłumaczka
Multimedia w Wikimedia Commons

Maila Talvio właśc. Maria Mikkola (ur. 17 października 1871 w Hartola^[1], zm. 6 stycznia 1951 w Helsinkach^[2]) – fińska powieściopisarka i tłumaczka polskiej literatury^[1].

Życiorys

Była córką pastora Adolfa Magnusa Wintera i Julii Malwiny Bonsdorf, córki duchownego^[1]. Urodziła się jako siódme dziecko. Pseudonim Maila wyniknął z wady wymowy. Późniejsza litaratka nie potrafiła wymówić głoski r^[3]. W 1893 roku zawarła związek małżeński z językoznawcą Jooseppim Juliusem Mikkolą, z którym odbywała podróże zagraniczne do krajów Europy wschodniej i centralnej^[1].

Pisała realistyczne powieści społeczno-obyczajowe, między innymi związane ze środowiskami miejskiej i wiejskiej biedoty^[4].

Tłumaczyła twórczość Henryka Sienkiewicza^[4] – jego nowele (Bartek Zwycięzca, Latarnik, Stary Sługa, Za chlebem, Szkice węglem) i powieści (Quo vadis, Na polu chwały, Ogniem i mieczem, Bez dogmatu), Elizy Orzeszkowej, Bolesława Prusa, Stanisława Przybyszewskiego^[2].

Dorobek Talvio objął ponad pięździesiąt opublikowanych książek^[2]. Na wniosek Polskiej Akademii Literatury, 7 listopada 1936, został Jej nadany Złoty Wawrzyn Akademicki „za zasługi dla dobra literatury”^[5]. W 1950 roku otrzymała doktorat honoris causa Uniwersytetu Helsińskiego^[2].

Publikacje

• 1899 – Niemen virran varsilta (o podróży do Grodna)

Przypisy