Maurizio Cazzati

Maurizio Cazzati (ur. ok. 1620 w Luzzarze, zm. 1677 w Mantui^[1][2]) – włoski kompozytor i organista, ksiądz rzymskokatolicki^[1].

Życiorys

Uczeń Lodovico Grossi da Viadany^[1]. Około 1641 roku został wyświęcony na duchownego i objął posadę kapelmistrza kościoła San Andrea w Mantui^[1][2]. W latach 1646–1648 był kapelmistrzem kapeli Niccolò Gonzagi, diuka Sabbionety^[1]. Pod koniec 1648 roku osiadł w Ferrarze, gdzie był kapelmistrzem w Accademia della Morte, zaś w 1650 roku przeniósł się do Bergamo, gdzie został członkiem Accademia degli Eccitati, a od 1653 roku był kapelmistrzem w bazylice Santa Maria Maggiore^[1].

Od 1657 roku mieszkał w Bolonii, gdzie był kapelmistrzem w bazylice św. Petroniusza^[1]. Prowadził ożywioną działalność, reorganizując, powiększając i podnosząc kościelną kapelę na wysoki poziom artystyczny^[1]. Popadł jednak w konflikt z organistą bazyliki Giulio Cesare Arrestim, zarzucającym mu niekompetencję i brak znajomości zasad muzyki^[1][2]. Spór doprowadził Cazzatiego do rezygnacji z posady i opuszczenia Bolonii. W 1673 roku przeniósł się do Mantui, gdzie do śmierci pozostał jako kapelmistrz w służbie księżnej Anny Izabelli Gonzagi^[1].

Twórczość

Uważany jest za twórcę tzw. szkoły bolońskiej^[1]. Był niezwykle płodnym kompozytorem; prowadził drukarnię, publikując swoje własne utwory^[1][2]. Wydał 66 opusów, z których op. 4, 60–62 i 64 zaginęły^[1]. Wiele innych utworów pozostało w rękopisach^[1]. Tworzył opracowania mszy i psalmów, kantaty, oratoria, a także utwory instrumentalne^[2].

Tworzył wielocząstkowe sonaty na różną liczbę instrumentów. Był pierwszym kompozytorem piszącym sonaty na trąbkę i zespół smyczkowy^[1]. Przyczynił się do rozwoju formy koncertu instrumentalnego^[1]. Jako twórca muzyki religijnej preferował stile antico^[1].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Maurizio Cazzati – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project