Max Theiler
 | |||
| Państwo działania | Afryka Południowa, Stany Zjednoczone | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 30 stycznia 1899 | ||
| Data i miejsce śmierci | 11 sierpnia 1972 | ||
| Specjalność: bakteriologia, wirusologia, epidemiologia | |||
| Instytucja | Międzynarodowy Wydział Zdrowia Fundacji Rockefellera w Nowym Jorku | ||
| Nagrody | |||
| |||
Max Theiler (ur. 30 stycznia 1899 w Pretorii, Kolonia Przylądkowa, zm. 11 sierpnia 1972 w New Haven, Connecticut, Stany Zjednoczone) – bakteriolog, wirusolog, epidemiolog pochodzący z Afryki Południowej. W 1937 r. opracował szczepionkę przeciwko żółtej febrze, która uchroniła przed śmiercią żołnierzy walczących w tropikach w czasie II wojny światowej.
Od 1930 r. był pracownikiem Międzynarodowego Wydziału Zdrowia Fundacji Rockefellera w Nowym Jorku, a od 1951 r. został dyrektorem laboratorium Wydziału Medycyny i Zdrowia Publicznego w wymienionej Fundacji. Prowadził badania nad żółtą febrą, dengą, japońskim zapaleniem mózgu, chorobą Weila, chorobą Heinego -Medina.
W 1949 roku został uhonorowany przyznaniem nagrody Laskera w dziedzinie badań klinicznych.
Za badania nad wirusem żółtej febry i opracowanie skutecznej szczepionki przeciwko tej chorobie otrzymał Nagrodę Nobla w 1951 r.[1]
Przypisy
- ↑ Erling Norrby: Yellow fever and Max Theiler: the only Nobel Prize for a virus vaccine. [dostęp 2009-10-19]. (ang.).
- p
- d
- e
Kontrola autorytatywna (osoba):
- PWN: 3987052
- Britannica: biography/Max-Theiler
- Universalis: max-theiler
- NE.se: max-theiler
- SNL: Max_Theiler
- Catalana: 0065847
- DSDE: Max_Theiler
- identyfikator w Hrvatska enciklopedija: 61131
