Molenna Opieki Matki Bożej w Borysowie

Molenna Opieki Matki Bożej
molenna
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Miejscowość

Borysów

Wyznanie

staroobrzędowe

Kościół
Wezwanie

Opieki Matki Bożej

Historia
Data zakończenia budowy

koniec XVIII w.

Data poświęcenia

1942

Data zamknięcia

1933

Aktualne przeznaczenie

molenna staroobrzędowców

Data reaktywacji

1942

Poprzednie wyznanie

greckokatolickie; prawosławne

Dane świątyni
Świątynia
• materiał bud.


• drewno

Wieża kościelna
• liczba wież


1

Kopuła
• liczba kopuł


2

Położenie na mapie Borysowa
Mapa konturowa Borysowa, u góry znajduje się punkt z opisem „Molenna Opieki Matki Bożej”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, w centrum znajduje się punkt z opisem „Molenna Opieki Matki Bożej”
Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Molenna Opieki Matki Bożej”
Ziemia54°14′43,9″N 28°30′57,8″E/54,245528 28,516056

Molenna pod wezwaniem Opieki Matki Bożej – molenna staroobrzędowców w Borysowie[1], położona przy ulicy Dzierżyńskiego we wschodniej części starego miasta. Znajduje się na dawnym cmentarzu miejskim ok. 500 m od prawosławnego soboru Zmartwychwstania Pańskiego.

Obiekt zbudowano w końcu XVIII w.[1] jako kaplicę unicką na miejscu dawnego prawosławnego monasteru Zmartwychwstania Pańskiego. W 1812 została odnowiona, jednocześnie zmieniono jej wezwanie na św. Andrzeja. W 1826 odbył się kolejny remont świątyni, tym razem z inicjatywy Tekli Szatiłowej – żony horodniczego borysowskiego. W 1910 drewniana świątynia spróchniała.

W 1933 r. władze stalinowskie zamknęły świątynię (wówczas cerkiew prawosławną); na jej ponowne otwarcie zezwoliły jednak niemieckie władze okupacyjne w 1942. Jedenaście lat później cerkiew została odremontowana, m.in. pokryto ją blaszanym dachem.

W latach 90. XX w. obiekt został przekazany staroobrzędowcom i jako molenna nosi wezwanie Opieki Matki Bożej[1].

Przypisy

  1. a b c Малельня стараверская | Барысаў. radzima.org. [dostęp 2020-06-11]. (biał.).

Bibliografia

  • rèd. G.P. Paškoǔ et al., Pamâc': Barysaǔ, Barysaǔskì raën, Mińsk 1997
  • Celeš Vâčka, Garady Belarusì na starych paštoŭkach, Mińsk 1998