Oosterscheldekering
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/2/2a/Oosterscheldekering-pohled.jpg/250px-Oosterscheldekering-pohled.jpg)
Oosterscheldekering – zapora przeciwpowodziowa na Skaldzie Wschodniej, w prowincji Zelandia, w Holandii, pomiędzy wyspami Schouwen-Duiveland i Noord-Beveland.
Początkowo planowano stworzenie zamkniętej tamy między Noord-Beveland a Schouwen-Duiveland. Oznaczałoby to, że ujście Skaldy stałoby się jeziorem ze słodką wodą. Przypływy i odpływy znikłyby. Oznaczało to zniknięcie cennej słonej przyrody pływowej w Oosterschelde. Przeciwko temu buntowali się ekolodzy, a także rybacy ostryg i omułków[1].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/9c/Deltawerke-Oosterschelde-Sturmflutwehr_Oosterscheldeseite.jpg/250px-Deltawerke-Oosterschelde-Sturmflutwehr_Oosterscheldeseite.jpg)
Została wybudowana w latach 1976–1986 w ramach planu Delta (jest to największa z prac wykonanych w ramach tego planu). Długość Oosterscheldekering wynosi 9 km; w jej skład wchodzą trzy segmenty będące typowymi zaporami (wyposażone są one w ruchome zasuwy, które po opuszczeniu w dół zamykają przepływ wody), a także sztuczne wyspy (Roggenplaat oraz połączone ze sobą Neeltje Jans i Noordland). Na wyspie Noordland znajduje się śluza Roompotsluis umożliwiająca żeglugę przez zaporę. Na wyspie Neeltje Jans znajduje się park tematyczny Deltapark Neeltje Jans. Przez tamę przebiega droga N57 i ścieżka rowerowa[1][2].
![]() | Zobacz multimedia związane z tematem: Oosterscheldekering |
Przypisy
- VIAF: 249064493
- GND: 4248647-6
- Britannica: place/East-Schelde-Dam