Pałac w Dziedzince
nr rej. 212Г000554 | |||
Fasada główna pałacu | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Miejscowość | Dziedzina | ||
Typ budynku | pałac | ||
Styl architektoniczny | klasycyzm | ||
Fundator | Aleksander Rudnicki (starszy) | ||
Kondygnacje | 2 | ||
Rozpoczęcie budowy | 1810 | ||
Ukończenie budowy | 1820 | ||
Pierwszy właściciel | Aleksander Rudnicki (starszy) | ||
Kolejni właściciele | Zygmunt Rudnicki, Wiszniewski, Uniwersytet Wileński | ||
Położenie na mapie obwodu witebskiego | |||
Położenie na mapie Białorusi | |||
55°41′44,7″N 27°29′49,5″E/55,695750 27,497083 | |||
|
Pałac Rudnickich w Dziedzince – pałac znajdujący się w Dziedzince na Białorusi, wybudowany przez Aleksandra Rudnickiego (starszego). Wchodzi w skład zespołu dworsko-parkowego.
Opis
Aleksander Rudnicki (starszy) wybudował w Dziedzince w latach 1810–1820 pałac w stylu klasycystycznym. Był to piętrowy, jedenastoosiowy budynek wzniesiony na planie prostokąta. Kondygnacja parterowa miała przeznaczenie administracyjne, natomiast I piętro miało charakter reprezentacyjny. W środkowej części frontowej elewacji znajdował się portyk tworzący kryty zajazd, z mocno do przodu wysuniętymi 4 kolumnami w wielkim porządku podtrzymującymi trójkątny szczyt. Elewacje ozdabiały pilastry, pionowe pasy boni i profilowane gzymsy[1]. Prawdopodobnie w II połowie XIX wieku zabudowano górną część portyku między kolumnami, na wysokości I piętra, uzyskując dodatkowe pomieszczenie, jednak szpecąc klasycystyczny charakter architektury budynku[2]. Wnętrze pałacu było dwutraktowe z pewnymi nieregularnościami. Ściany zdobiły obrazy rodzinne pędzli takich malarzy, jak Wincenty Dmochowski czy Jan Rustem.
Przed 1939 rokiem budynek był wykorzystywany jako budynek administracyjny, po 1945 roku popadał w ruinę.
Poza ruiną pałacu zachowały się dwa budynki gospodarcze z kamienia polnego (zbudowane w 1849 roku, położone we wschodniej części posiadłości) oraz fragmenty parku krajobrazowego wokół dwóch wydłużonych stawów[1].
W 2016 roku budynek został wystawiony na sprzedaż[3].
Park
Pałac był otoczony przez staroświecki ogród spacerowy obsadzony drzewami owocowymi i krzewami. W przedniej części ogrodu, przed gazonem znajdowały się dwa nieduże stawy, połączone grobelką, nad którą przerzucono mostek. Za jednym ze stawów kryła się altanka w formie amfiteatru, przy jednym z przecięć alejek stała wykuta w kamieniu rzeźba Matki Boskiej. W najdalszym rogu ogrodu utworzono labirynt obsadzony wysokimi, strzyżonymi krzewami. Za domem był wzgórek cmentarny, dwie łaźnie (jedna dla dziedziców, druga dla służby), a dalej – zabytkowy świroń[4].
- Galeria
- Pałac w dwudziestoleciu międzywojennym
- Pałac w dwudziestoleciu międzywojennym
- Pałac w 2007 roku
Przypisy
- ↑ a b Osada-Dziedzino (Dziedzinka) – zabytki. Radzima.org. [dostęp 2015-12-29].
- ↑ Aftanazy 1991 ↓, s. 227.
- ↑ Старинную усадьбу рода Рудницких продают за базовую величину [online], realty.tut.by [dostęp 2016-04-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-11] .
- ↑ Aftanazy 1991 ↓, s. 229–230.
Bibliografia
- Dziedzinka, [w:] RomanR. Aftanazy RomanR., Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 1: Województwa mińskie, mścisławskie, połockie, witebskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 226–230, ISBN 83-04-03713-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość) .
Linki zewnętrzne
- Zespół dworsko-parkowy Rudnickich w Dziedzince na portalu Radzima.org
- p
- d
- e
Obwód brzeski |
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Obwód grodzieński |
| ||||||
Obwód homelski |
| ||||||
Obwód miński |
| ||||||
miasto Mińsk |
| ||||||
Obwód mohylewski |
| ||||||
Obwód witebski |
|