Park Narodowy Szumawa
park narodowy | |||
Państwo | Czechy | ||
---|---|---|---|
Położenie | Kraj południowoczeski i pilzneński, | ||
Siedziba | Vimperk | ||
Mezoregion | Szumawa | ||
Data utworzenia | 20 marca 1991 | ||
Powierzchnia | 680,6 km² | ||
Powierzchnia otuliny | 996,2 km² (OChK) | ||
Odwiedzający | 1,25 mln[1] | ||
Położenie na mapie Czech | |||
Położenie na mapie Czech | |||
49°01′09″N 13°34′46″E/49,019167 13,579444 | |||
| |||
Strona internetowa |
Park narodowy Szumawa (cz. Národní park Šumava) – największy z czterech parków narodowych powołanych w Czechach. Obejmuje teren górski wzdłuż granicy z Austrią i Bawarią.
Historia powołania parku
Pierwsze koncepcje wielkoobszarowej ochrony czeskiej Szumawy wysunięto w ostatnich latach istnienia monarchii habsburskiej. W 1963 roku powołano do istnienia wzdłuż granicy obszar chronionego krajobrazu o powierzchni 1630 km². Obejmowała ona słabo zaludniony po wysiedleniu rdzennej ludności niemieckojęzycznej, silnie zalesiony i zmilitaryzowany pas wzdłuż żelaznej kurtyny, a więc o małej dostępności dla turystów. Po upadku reżimu komunistycznego rząd czechosłowacki podjął w 1991 roku decyzję o wydzieleniu parku narodowego z obszaru chronionego krajobrazu części terytorium o powierzchni 680,6 km²[2]. Jego celem jest ochrona wyjątkowo dobrze zachowanej w tej części Europy przyrody i rozwoju turystyki w niedoinwestowanym regionie. Wkrótce park rozpoczął współpracę z powołanym po drugiej stronie granicy Parkiem Narodowym Lasu Bawarskiego. Obszar chronionego krajobrazu stał się zaś otuliną parku.
Przyroda parku
Naturalnymi zbiorowiskami leśnymi Szumawy są żyzne i kwaśne buczyny górskie oraz bory świerkowe. Do tego doliczają się torfowiska wysokie, gołoborza, zespoły nadwodne oraz zbiorowiska antropogeniczne, jak łąki górskie. Cechą charakterystyczną jest występowanie jezior polodowcowych powstałych w wyniku działalności niewielkich lodowców w plejstocenie[3]. Na terenie parku spotkać można liczne gatunki zwierząt rzadko spotykane na terenie Czech, takie jak ryś, cietrzew, sokół wędrowny, bocian czarny, czy wilk[4].
Strefy ochronne
Park narodowy wyróżnia obecnie cztery strefy ochronne[5]:
- strefa przyrody (zóna přírodní), będąca obszarem ochrony ścisłej pozbawionej jakiejkolwiek działalności ludzkiej o charakterze mającym cechy naturalne. Obejmuje ona 27,7% terytorium parku, czyli 189,5 km²;
- strefa zbliżona do naturalnej (zóna přírodě blízká), znajdująca się na obszarach przekształconych przez człowieka, które mają stopniowo wrócić do stanu naturalnego. Zajmuje 24,5% terytorium parku, czyli 168,2 km²;
- strefa skoncentrowanej troski o przyrodę (zóna soustředěné péče o přírodu), obejmująca obszary antropogeniczne których utrzymanie wymaga ochrony czynnej i zajmująca największą część parku;
- strefa krajobrazu kulturowego (zóna kulturní krajiny), obejmująca tereny użytkowane przez ludzi i zabudowane.
Turystyka
Park uruchamia trzy centra turystyczne (návštěvnické centrum) oraz kilka sezonowych punktów informacyjnych, a także wybiegi dla zwierząt, wolierę sów, wieżę widokową na Poledniku[6]. Przygotowano też liczne tablice informacyjne, ścieżki dydaktyczne. Na terenie parku i obszaru chronionego krajobrazu przygotowano kilkaset kilometrów znakowanych szlaków pieszych, rowerowych, kajakowych i narciarskich.
Galeria
- Torfowisko Jezerní slať
- Las uszkodzony przez korniki
- Góra Oblík
- Górska łąka
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Letošní zima na Šumavě lákala do návštěvnických center
- ↑ Ministerstvo, Platná legislativa - Ministerstva životního prostředí ČR [online], www.mzp.cz [dostęp 2020-06-10] (cz.).
- ↑ Biotopy [online], Národní park Šumava [dostęp 2020-06-10] (cz.).
- ↑ Významné druhy [online], Národní park Šumava [dostęp 2020-06-10] (cz.).
- ↑ Nová zonace Národního parku Šumava [online], Národní park Šumava [dostęp 2020-06-10] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-10] (cz.).
- ↑ Návštěvnická centra [online], Národní park Šumava [dostęp 2020-06-10] (cz.).