Paulina Hewelke
Data i miejsce urodzenia | 16 listopada 1854 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 28 stycznia 1924 |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | działaczka oświatowa |
Paulina Hewelke (ur. 16 listopada 1854 w Pułtusku, zm. 28 stycznia 1924 w Warszawie) – działaczka oświatowa.
Życiorys
Urodziła się 16 listopada 1854 roku w Pułtusku w rodzinie ewangelickiego pastora Ottona i Pauliny z Baumów. Pracowała najpierw jako nauczycielka języka niemieckiego w gimnazjum rządowym w Pułtusku. Po śmierci ojca została jedynym opiekunem matki i rodzeństwa.
Po przeprowadzce do Warszawy uczyła na prywatnych pensjach i organizowała wykłady tajnych kursów naukowych dla kobiet. W 1896 r. odkupiła od I. Smolikowskiej jej pensję dla dziewcząt i prowadziła ją odtąd przez prawie ćwierć wieku zatrudniając najlepszych pedagogów w Warszawie. Była jedną z pierwszych szkół w Warszawie, w których lekcje prowadzono w języku polskim. Hewelke organizowała także tajne nauczanie o Polsce i wykłady uzupełniające tzw. Uniwersytetu Latającego. Założyła pierwszą w żeńskich szkołach w Warszawie – pracownię chemiczną i fizyczną. Była też prekursorką wycieczek w teren. Popierała powstające w tym czasie harcerstwo, opiekowała się więźniami politycznymi, niezamożne uczennice często zwalniała (częściowo lub całkowicie) z czesnego.
W 1919 r. odsprzedała pensję władzom polskim, które stworzyły z niej Gimnazjum Państwowe im. Klementyny Tańskiej Hoffmanowej. Zmarła 28 stycznia 1924 r. i została pochowana w Warszawie[1] na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Młynarskiej (aleja 63, grób 102)[2].
Przypisy
Bibliografia
- Tadeusz Władysław Świątek, Rafał Chwiszczuk „Od Sawy do Kamy, czyli kobiecy ruch społecznikowski” Wydawca Fundacja Cultus Warszawa 2011 s. 39
- VIAF: 5554158792851239040004
- PLWABN: 9811356749105606