Philip Hammond
 Philip Hammond (2017) | |||
| Data i miejsce urodzenia | 4 grudnia 1955 | ||
|---|---|---|---|
| Kanclerz skarbu | |||
| Okres | od 13 lipca 2016 | ||
| Przynależność polityczna | Partia Konserwatywna | ||
| Poprzednik | George Osborne | ||
| Następca | Sajid Javid | ||
| Minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii | |||
| Okres | od 15 lipca 2014 | ||
| Przynależność polityczna | Partia Konserwatywna | ||
| Poprzednik | William Hague | ||
| Następca | Boris Johnson | ||
| Minister obrony Wielkiej Brytanii | |||
| Okres | od 14 października 2011 | ||
| Przynależność polityczna | Partia Konserwatywna | ||
| Poprzednik | Liam Fox | ||
| Następca | Michael Fallon | ||
 | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
Philip Hammond (ur. 4 grudnia 1955 w Epping) – brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej. Był ministrem transportu (2010–2011), ministrem obrony narodowej (2011-2014) oraz ministrem spraw zagranicznych (2014-2016) w gabinecie Davida Camerona. Od 13 lipca 2016 do 24 lipca 2019 był kanclerzem skarbu w gabinecie Theresy May.
Życiorys
Wykształcenie i praca zawodowa
Ukończył interdyscyplinarne studia obejmujące politologię, filozofię i ekonomię, na University of Oxford. Karierę zawodową zaczynał od pracy w firmie produkującej aparaturę medyczną. Później działał również w branżach nieruchomości, ropy naftowej, gazu, a także doradczej. W latach 1995-97 pracował jako konsultant dla rządu Malawi, z kolei jako doradca delegowany przez Bank Światowy brał udział w różnych projektach w Ameryce Łacińskiej.
Kariera polityczna
W 1997 został wybrany do Izby Gmin. Wcześniej bez powodzenia kandydował do niej w 1994, w czasie wybory uzupełniających. W 1998 został członkiem grupy rzeczników partii, stanowiącej drugi szczebel w hierarchii opozycyjnych posłów po gabinecie cieni. W skład samego gabinetu cieni wszedł w 2005 jako „cień” naczelnego sekretarza skarbu. Po dojściu do władzy w partii Davida Camerona przez pewien czas był odpowiedzialny za kwestie pracy i emerytur, ale później wrócił na poprzednie stanowisko.
Po wygranych przez konserwatystów wyborach w 2010 nie mógł objąć stanowiska naczelnego sekretarza skarbu w rzeczywistym gabinecie, ponieważ na mocy zawartej umowy koalicyjnej przypadło ono w udziale Liberalnym Demokratom. Dlatego otrzymał tekę ministerialną w resorcie transportu. 14 października 2011 został przeniesiony na stanowisko szefa resortu obrony, gdzie zastąpił swojego partyjnego kolegę Liama Foxa, zmuszonego do dymisji w atmosferze skandalu[1].
15 lipca 2014 został ministrem spraw zagranicznych, zastępując na tym na stanowisku Williama Hague'a[2]. Po wyborach w 2015 roku premier Cameron ponownie powierzył mu kierowanie brytyjską dyplomacją w swoim drugim gabinecie. Od 13 lipca 2016 do 24 lipca 2019 był kanclerzem skarbu w rządzie Theresy May.
Przypisy
Bibliografia
- Strona oficjalna
- Profil w bazie dziennika The Guardian
- p
- d
- e
Pierwszy gabinet Davida Camerona (2010−2015)
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie |
- p
- d
- e
Drugi gabinet Davida Camerona (2015−2016)
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie |
- p
- d
- e
Pierwszy gabinet Theresy May (2016−2017)
| W dniu powstania |
|
|---|
- p
- d
- e
Drugi gabinet Theresy May (2017−2019)
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie gabinetu |
- p
- d
- e
| Ministrowie transportu (1919–1941) |
|
|---|---|
| Ministrowie transportu wojennego (1941–1945) |
|
| Ministrowie lotnictwa cywilnego (1944–1953) |
|
| Ministrowie transportu (1945-1953) |
|
| Ministrowie transportu i lotnictwa cywilnego (1953–1959) | |
| Ministrowie transportu (1959–1970) | |
| Ministrowie transportu przemysłowego (1970–1974) |
|
| Ministrowie transportu (1974–1997) |
|
| Ministrowie środowiska, transportu i regionów (1997–2001) | |
| Minister transportu, samorządu i regionów (2001–2002) | |
| Ministrowie transportu (od 2002) |
- p
- d
- e
- p
- d
- e
- p
- d
- e
Kontrola autorytatywna (osoba):
- Britannica: topic/Philip-Hammond
- SNL: Philip_Hammond
- DSDE: Philip_Hammond
