Phylloscypha phyllogena

Phylloscypha phyllogena

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	workowce
Klasa	kustrzebniaki
Rząd	kustrzebkowce
Rodzina	kustrzebkowate
Rodzaj	Phylloscypha
Gatunek	Phylloscypha phyllogena
Nazwa systematyczna
Phylloscypha phyllogena (Cooke) Van Vooren Ascomycete.org 12(4): 189 (2020)
Multimedia w Wikimedia Commons

Phylloscypha phyllogena (Cooke) Van Vooren – gatunek grzybów z rodziny kustrzebkowatych (Pezizaceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Phylloscypha, Pezizaceae, Pezizales, Pezizomycetidae, Pezizomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1877 r. Mordecai Cubitt Cooke, nadając mu nazwę Peziza phyllogena. W 2020 r. Nicolas Van Vooren po przeprowadzeniu badań filogenetycznych przeniósł go do rodzaju Phylloscypha^[1]. Synonimy:

• Aleuria olivacea Boud. 1897
• Galactinia badioconfusa (Korf) Svrček & Kubička 1963
• Galactinia olivacea Boud. 1907
• Peziza badioconfusa Korf 1955
• Peziza olivacea Sacc. & P. Syd. 1899
• Peziza phyllogena Cooke 1877
• Plicaria olivacea Keissl. 1922^[2].

Morfologia

Askokarpy

Typu apotecjum o średnicy 3–15 cm, bez trzonu, początkowo miseczkowate, potem, spłaszczające się, gdy rosną w skupisku często stają się nieregularne i pogięte. Powierzchnia górna gładka, brązowa do czerwonawobrązowej, fioletowobrązowej lub oliwkowobrązowej, powierzchnia zewnętrzna szorstka lub drobno oprószona do ziarnistej z drobnymi, czerwonawymi do pomarańczowych włóknami, zwłaszcza na brzegu. Miąższ brązowawy i kruchy bez wyraźnego zapachu i smaku^[3].

Cechy mikroskopowe

Askospory 14–21 × 6,5–10,5 µm, w okresie niedojrzałym wrzecionowato-eliptyczne, w stanie dojrzałym drobno szorstko-brodawkowate, często z gładkimi czapkami na wierzchołkach. Worki ośmiozarodnikowe, do 285 × 15 µm, o wierzchołkach niebieszczejących w odczynniku Melzera. Pod działaniem KOH strzępki ani zarodniki nie zmieniają się (KOH-)^[3].

Zasięg występowania i siedlisko

Występuje w Ameryce Północnej, Europie, Azji, na Nowej Zelandii i południowym krańcu Ameryki Południowej^[4]. W Polsce M.A. Chmiel w 2006 r. przytoczyła 4 stanowiska (jako Peziza badioconfusa)^[5], w następnych latach podano kilka nowych (także jako P. badioconfusa)^[6].

Grzyb saprotroficzny rozwijający się na spróchniałym drewnie na ziemi^[5]. Owocniki pojawiają się pojedynczo, stadnie lub w małych grupkach, zwykle w pobliżu próchniejącego drewna lub na nim, w glebie bogatej w ligninę. Najczęściej występuje w lasach sosnowych, ale pojawia się również pod drzewami liściastymi^[3].

Przypisy