Sakshorn tenorowy

Ten artykuł od 2011-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sakshorn tenorowy

niem. tenorhorn

Klasyfikacja naukowa

423.232 Aerofon piszczałkowy (instrument dęty właściwy)

Klasyfikacja popularna

dęty blaszany

Sakshorn tenorowy – instrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych, udoskonalony we Francji przez A. Saxa w XIX wieku odmiana buglehornu(inne języki); Saxhorny tenorowe zwane potocznie tenorami (są wykonywane w stroju B i w stroju Es). Podstawowa skala instrumentu: (zakres dźwięków muzycznych) – od Fis (oktawy wielkiej) do c²(oktawy dwukreślnej).

Budowa sakshornu tenorowego

Sakshorny tenorowe mają kształt rury zwiniętej spiralnie i znacznie rozszerzonej na końcu. Długość rozwiniętej rury tego instrumentu wynosi 266 cm. Zasadniczymi elementami budowy sakshornu tenorowego są:

• ustnik
• rura ustnikowa
• wentyle (trzy lub cztery); pierwszy wentyl obniża wysokość dźwięku w skali naturalnej o cały ton, drugi o pół tonu, trzeci o półtora tonu, czwarty o dwa i pół tonu (58 Hz)
• krągliki strojeniowe poszczególnych wentyli
• krąglik główny (strojeniowy)
• miejsce na kciuk
• dźwięcznik