Sergio Fernández Cárdenas
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 26 lutego 1926 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 6 stycznia 2020 | ||
| Narodowość | meksykańska | ||
| Alma Mater | |||
| Dziedzina sztuki | literatura piękna, krytyka literacka | ||
| |||
Sergio Fernández Cárdenas (ur. 26 lutego 1926 w Ciudad de México, zm. 6 stycznia 2020 w Guanajuato[1]) – meksykański pisarz, krytyk literacki, profesor, pracownik naukowy i akademicki. Specjalizował się w badaniu epoki baroku oraz Złotego Wieku Hiszpanii. Laureat nagrody im. Xaviera Villaurrutii.
W swoim pisarstwie także pozostawał wierny epoce baroku. Istotna była dla niego perspektywa podmiotowa, płynna granica pomiędzy snem, marzeniem, a rzeczywistością. Uważał, że człowiek nie jest w stanie ściśle odróżnić projekcji swojej wyobraźni od rzeczywistości obiektywnej. Sfery te ulegają stałemu przemieszaniu. Ponadto Fernández uważał się za pisarza zaangażowanego. Demitologizował w swej prozie religię i erotykę, jako tereny autentycznej ekspresji podmiotu.
Powieści
- Zagubione znaki (Los signos perdidos) - debiut z 1958,
- W zawieszeniu (En tela de juicio) - 1964,
- Ryby (Los peces) - 1968,
- Drugi sen (Segundo sueño) - 1976,
- Maski mojego serca (Los desfiguros de mi corazón) - 1983.
Przypisy
- ↑ Fallece a los 93 años el cervantista Sergio Fernández Cárdenas. razon.com.mx. [dostęp 2020-01-07]. (hiszp.).
Bibliografia
- Adam Komorowski, posłowie do: Sergio Fernández, Ryby, Wydawnictwo Literackie, Kraków-Wrocław, 1985, ISBN 83-08-01271-X
