Siedmioszpar plamisty

Siedmioszpar plamisty
Notorynchus cepedianus[1]
(Péron, 1807)[2]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

chrzęstnoszkieletowe

Podgromada

spodouste

Rząd

sześcioszparokształtne

Rodzina

sześcioszparowate

Rodzaj

Notorynchus
Ayres, 1855[3]

Gatunek

siedmioszpar plamisty

Synonimy
  • Squalus cepedianus Péron, 1807[2]
  • Squalus platycephalus Tenore, 1809[4]
  • Notidanus indicus Agassiz, 1838[5]
  • Notorynchus maculatus Ayres, 1855[6]
  • Notorhynchus borealis Gill, 1864[7]
  • Heptranchias pectorosus Garman, 1884[8]
  • Notidanus ferox Pérez Canto, 1886[9]
  • Heptranchias haswelli Ogilby, 1897[10]
  • Notidanus medinae Philippi, 1902[11]
  • Notidanus wolniczkyi Philippi, 1902[12]
  • Heptranchias spilotus Lahille, 1913[13]
  • Notorhynchus ocellatus Devincenzi, 1920[14]
  • Notorynchus macdonaldi Whitley, 1931[15]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[16]

brak danych
Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Siedmioszpar plamisty[17] (Notorynchus cepedianus) – gatunek drapieżnego rekina z rodziny sześcioszparowatych (Hexanchidae). Jedyny współcześnie żyjący przedstawiciel rodzaju Notorynchus.

Opis

Jedna, mała płetwa grzbietowa w tylnej części tułowia, płetwa odbytowa bardzo mała, długi ogon z niezbyt dużą płetwą ogonową. Siedem szpar skrzelowych. Barwa srebrzystoszara, brzuch jasny.

Głowa siedmioszpara plamistego

Wielkość

Do 2,4 m samice (sporadycznie do 3 m), samce do 1,9 m; dymorfizm płciowy pod względem wielkości wyraźny.

Występowanie

Wody przybrzeżne strefy tropikalnej do umiarkowanej wszystkich kontynentów, z wyjątkiem Europy i północnego Oceanu Atlantyckiego, także przy większych wyspach oceanicznych. Nie występuje w wodach polarnych.

Pokarm

Głównie ryby, rzadziej morskie stawonogi, np. kraby, a także, choć rzadko foki.

Środowisko

Głównie płytkie morskie wody przybrzeżne, od powierzchniowych do głębokości 135 m, zasiedla też wody półsłodkie (estuaria).

Rozmnażanie

Jajożyworodne, samica rodzi do 82 młodych; kopulacja latem lub wiosną.

Ataki na ludzi

Sporadycznie atakuje ludzi[18].

Przypisy

  1. ↑ Notorynchus cepedianus, [w:] Integrated Taxonomic Information System  (ang.).
  2. ↑ a b F.A. Péron: Voyage de découvertes aux terres australes: exécuté par ordre de Sa Majesté l’empereur et roi, sur les corvettes le Géographe, le Naturaliste, et la goëlette le Casuarina, pendent les années 1800, 1801, 1802, 1803 et 1804. T. 1. Paris: De l’Imprimerie impériale, 1807, s. 337. (fr.).
  3. ↑ Ayres 1855 ↓, s. 73.
  4. ↑ M. Tenore. Memoria sopra una nuova specie di squadro pescato nelle acque della riviera di Chiaja del littorale di Napoli. „Atti della Societa Pontaniana di Napoli”. 1, s. 257, ryc. 4, 1809. (wł.). 
  5. ↑ L. Agassiz: Recherches sur les poissons fossiles. T. 3. Neuchatel: Petitpierre, 1833–1843, s. 92, 217, ryc. E (rys. 1). (łac.).
  6. ↑ Ayres 1855 ↓, s. 72.
  7. ↑ T.N. Gill. Second contribution to the selachology of California. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 16 (3), s. 150, 1864. (ang.). 
  8. ↑ S. Garman. A species of Heptranchias supposed to be new. „Bulletin of the Essex Institute”. 16, s. 56, 1884. (ang.). 
  9. ↑ C. Pérez Canto. Historia natural: Estudio sobre algunos escualos de la costa de Chile. „Anales de la Universidad de Chile”. 69, s. 7, 1886. (hiszp.). 
  10. ↑ J.D. Ogilby. New genera and species of Australian fishes. „Proceedings of the Linnean Society of New South Wales”. 22 (1), s. 62, 1897. (ang.). 
  11. ↑ Philippi 1902 ↓, s. 305.
  12. ↑ Philippi 1902 ↓, s. 307.
  13. ↑ F. Lahille. Nota sobre los géneros Heptranchias y Hexanchus. „Anales del Museo Nacional de Historia Natural de Buenos Aires”. 24, s. 26, rys. 1–2; ryc. 8 (rys. 1), 9, 1913. (hiszp.). 
  14. ↑ G.J. Devincenzi. Peces del Uruguay. „Anales del Museo Nacional de Historia Natural de Montevideo”. Segunda serie. 1 (4), s. 114, rys. 9–10, 1920. (hiszp.). 
  15. ↑ G.P. Whitley. Studies in ichthyology. No. 5. „Records of the Australian Museum”. 18 (4), s. 138, ryc. 20 (rys. 3–5), 1931. (ang.). 
  16. ↑ B.B. Finucci B.B. i inni, Notorynchus cepedianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-08-31]  (ang.).
  17. ↑ Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982, s. 130. ISBN 83-215-2103-7.
  18. ↑ Notorynchus cepedianus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 4 sierpnia 2013]

Bibliografia

  • W.O. Ayres. [Descriptions of new species of Californian fishes]. „Proceedings of the California Academy of Natural Sciences”. 1 (1), s. 23–77, 1855. (ang.). 
  • R.A. Philippi. Descripcion de cinco nuevas especies chilenas del órden de los Plagióstomos. „Anales de la Universidad de Chile”. 109, s. 303–315, ryc. 1, 1902. (hiszp.). 
  • Leonardo Compagno et al, 1999. Rekiny. Cibet.
Identyfikatory zewnętrzne (takson):
  • BioLib: 138658
  • EoL: 46560151
  • GBIF: 2420600
  • identyfikator iNaturalist: 107194
  • ITIS: 159829
  • NCBI: 7857
  • identyfikator taksonu Fossilworks: 83109