Sytuacja prawna i społeczna osób LGBT w Wenezueli

Prawo wobec kontaktów homoseksualnych

Kontakty homoseksualne w Wenezueli są legalne. Wiek osób legalnie dopuszczających się kontaktów homo- i heteroseksualnych jest zrównany i wynosi 16 lat.

Ochrona prawna przed dyskryminacją

Ogólnokrajowa

Od 1999 roku w kraju dyskryminacja przez wzgląd na orientację seksualną jest zakazana w miejscu pracy[1].

W 2002 roku prezydent kraju, Hugo Chávez, powiedział, że niezawarcie zakazu dyskryminacji na podstawie orientacji seksualnej w konstytucji Wenezueli z 1999 roku było wielkim błędem. Zapis ten usunięto z projektu ustawy zasadniczej ze względu na silny opór miejscowych hierarchów Kościoła katolickiego[2].

Geje są wykluczeni ze służby wojskowej z powodu swojej orientacji seksualnej (od 1998 roku[3])[4][5].

Uznanie związków tej samej płci

Ogólnokrajowe

W Wenezueli związki par jednopłciowych nie są prawnie uznawane. Obecnie trwa kampania organizacji LGBT mająca na celu uregulowanie tej kwestii.

W 2005 roku wiceprezydent kraju zapowiedział, że w przyszłości zostanie przeprowadzone referendum rozstrzygające m.in. wprowadzenie małżeństw homoseksualnych w Wenezueli[6].

Życie osób LGBT w kraju

Według badaia opinii społecznej, wykonanego w 2007 roku w ramach Pew Global Attitudes Project, 47% Wenezuelczyków uważa, że homoseksualizm powinien być akceptowany przez społeczeństwo, przeciwnego zdania jest 50% obywateli kraju[7].

Według Amnesty International w 2002 roku transpłciowa aktywistka została prawdopodobnie zamordowana przez wenezuelską policję, a dwoje innych transpłciowych aktywistów było przez trzy dni przetrzymywanych w więzieniu. Wszyscy oni nie chcieli ujawnić miejsca pobytu innej aktywistki ukrywającej się w obawie o swoje życie, która złożyła skargę do Między-Amerykańskiej Komisji Praw Człowieka zarzucając policji zamordowanie transpłciowej osoby. Amnesty International nazywa to działanie "pozasądową egzekucją", sprzeczną zresztą z wenezuelskim prawem. Gubernator stanu Carabobo, w którym rozgrywały się wydarzenia, odmówił zajęcia się tym problemem, a według stanowego komendanta policji "homoseksualiści i prostytutki muszą się podporządkować policyjnym przepisom i nie mogą się swobodnie poruszać po ulicach". Amnesty International twierdzi, że "społeczność lesbijek, gejów, osób biseksualnych i transseksualnych w Wenezueli narażona jest na ciągłe ryzyko nękania, okrutnego traktowania i arbitralnych zatrzymań przez policję"[8].

Pierwsza manifestacja mniejszości seksualnych (gaypride parde) odbyła się w kraju w 2000 roku i zgromadziła około 100 osób. Demonstracja w 2005 roku zgromadziła niemal 20 000 uczestników[6].

Pierwszy magazyn gejowski ukazał się w Wenezueli w 1980 roku[9].

Pierwsza organizacja LGBT, Movimiento Ambiente Venezuela, powstała w kraju w 1980 roku[2].

W kraju znajduje się mała scena gejowska, skoncentrowana w Caracas i dysponująca około 10 lokalami gejowskimi[3].

Przypisy

  1. ↑ LGBT world legal wrap up survey (patrz str. 6)
  2. ↑ a b Struggling for Gay and Lesbian Rights in Venezuela
  3. ↑ a b Gay Venezuela - GayTimes. [dostęp 2007-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-29)].
  4. ↑ moje prawa. [dostęp 2007-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-27)].
  5. ↑ HOMOSEXUAL RIGHTS AROUND THE WORLD. www.actwin.com. [dostęp 2010-12-08]. (ang.).
  6. ↑ a b Venezuela’s Sexual Revolution Within the Revolution
  7. ↑ Pew Global Attitudes Project. [dostęp 2010-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-20)].
  8. ↑ Wenezuela - Przypuszczalna egzekucja pozasądowa
  9. ↑ 6th Annual Gay and Lesbian Pride Celebrated in Venezuela

Zobacz też