Takht-i-Bahi

Buddyjskie ruiny Takht-i-Bahi i pozostałości sąsiedniego miasta Sahr-i-Bahlol^[a]

Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Państwo	Pakistan
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	IV
Numer ref.	140
Region[b]	Azja i Pacyfik
Historia wpisania na listę
Położenie na mapie Pakistanu Buddyjskie ruiny Takht-i-Bahi i pozostałości sąsiedniego miasta Sahr-i-Bahlol
34°19′15″N 71°56′45″E/34,320833 71,945833
Multimedia w Wikimedia Commons
↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Takht-i-Bahi – klasztor wzniesiony na skalistym wierzchołku góry, położony nad doliną Swat w Gandharze w I wieku n.e. Zbudowany zgodnie z zasadami sztuki grecko-buddyjskiej – w centrum klasztoru znajdowała się wihara (część mieszkalna). Wewnątrz znajdowała się również stupa, której cokół i bębny ozdobione były wizerunkami Buddy.

Ruiny klasztoru zostały odkryte w 1836, natomiast prace archeologiczne rozpoczęły się w 1852, od 1980 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Bibliografia

• Ilustrowana Księga Świata - Skarby Świata - Azja, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2002, ss. 24, ISBN 83-7304-020-X.

Linki zewnętrzne

• Widok panoramiczny 360 stopni