Wenera 12
Inne nazwy | 4V-1 No. 361 | ||
---|---|---|---|
Zaangażowani | |||
Indeks COSPAR | 1978-086A | ||
Rakieta nośna | Proton K / D-1[1] | ||
Miejsce startu | Bajkonur, Kazachska SRR | ||
Cel misji | Wenus | ||
Orbita (docelowa, początkowa) | |||
Czas trwania | |||
Początek misji | 14 września 1978 (02:25:13 UTC) | ||
Data lądowania | 21 grudnia 1978 | ||
Koniec misji | kwiecień 1980 | ||
Wymiary | |||
Masa całkowita | 4715[1] kg | ||
|
Wenera-12 – radziecka automatyczna sonda międzyplanetarna programu Wenera, przeznaczona do badania Wenus.
Start Wenery 12 miał miejsce 14 września 1978 roku o godzinie 02:25:13 UTC z kosmodromu Bajkonur, za pomocą rakiety Proton K. Celem misji było wspólne radziecko-francuskie badanie planety Wenus w ramach misji SIGNE 2. W misji tej udział brała również sonda Wenera 11 oraz Prognoz 7. Siostrzana Wenera 11 została wysłana 5 dni wcześniej. Jednak u celu pierwsza znalazła się Wenera 12, która do Wenus dotarła już 21 grudnia 1978, czyli w 98 dniu licząc od daty startu. Dwa dni wcześniej odłączył się od niej lądownik z aparaturą naukową, który wszedł w atmosferę planety. Informacje przekazywał nie tylko podczas opadania, ale jeszcze w ciągu 110 minut po wylądowaniu na powierzchni planety. Każda z sond składała się z platformy przelotowej i lądownika. Oba statki miały taki sam zestaw instrumentów. Platforma miała urządzenia pozwalające na badania składu wiatru słonecznego, błysków gamma, promieniowania UV i gęstości elektronów w jonosferze Wenus. Po oddzieleniu się lądownika Wenera 12 minęła Wenus i weszła na orbitę heliocentryczną. Przekazywała na Ziemię dane zbierane przez lądownik dopóki nie wyszła z zasięgu, a potem kontynuowała badania przestrzeni międzyplanetarnej[1]. Misja sondy zakończyła się w kwietniu 1980.
Przypisy
Bibliografia
- Venera 11 & Venera 12. NASA's HEASARC. [dostęp 2013-07-18]. (ang.).
- p
- d
- e
Program Wenera (1961-1983) | |
---|---|
Program Wenera-D (2029-) |
|