Zbiornik poeksploatacyjny

Zbiornik poeksploatacyjny – antropogeniczny zbiornik wodny zajmujący zagłębienie, które powstało w rezultacie odkrywkowego wyeksploatowania surowców mineralnych (np. węgla kamiennego, rud cynku i ołowiu, piasku, wapieni, dolomitów, siarki, itd.). Zbiorniki poeksploatacyjne (nazywane również zbiornikami powyrobiskowymi) charakteryzują się specyficzną morfometrią. Kształt misy jeziornej warunkowany jest układem dna i krawędzi dawnego pola eksploatacyjnego, które zwykle było zmodyfikowane w okresie przygotowania zagłębienia do zatopienia. Cechą zbiorników poeksploatacyjnych są duże średnie głębokości w zestawieniu z głębokością maksymalną (rezultat dużego nachylenia ścian odkrywki oraz płaskodenności formy wklęsłej).

Zobacz też

zbiornik antropogeniczny
zbiornik poregulacyjny
zbiornik retencyjny
zbiornik zaporowy
zbiornik w niecce z osiadania
zbiornik zapadliskowy
zbiornik groblowy
glinianka
sadzawka
basen

Bibliografia

Mariusz Rzętała: Funkcjonowanie zbiorników wodnych oraz przebieg procesów limnicznych w warunkach zróżnicowanej antropopresji na przykładzie regionu górnośląskiego. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2008, s. 172. ISBN 978-83-226-1809-7. (pol.).