Caltagirone

Caltagirone Comune di Caltagirone
Panorama grada
Koordinate: 37°14′N 14°31′E / 37.233°N 14.517°E / 37.233; 14.517
Država	Italija
regija	Sicilija
provincija	Catania
Vlast
- gradonačelnik	Nicola Bonanno
Površina
- Ukupna	382 km² [1]
Visina	608
Stanovništvo (2011.)
- Grad	38 123
- gustoća	s
Vremenska zona	UTC+1 (UTC+2)
Poštanski broj	95041, 95040
Pozivni broj	0933
Službena stranica www.comune.caltagirone
Karta
Caltagirone class=notpageimage| Caltagirone na karti Italije

Caltagirone (sicilijanski: Caltaggiruni) je peti po veličini grad u talijanskoj provinciji Cataniji, u regiji Sicilija od 38 123 stanovnika.^[2]

Caltagirone je s još 7 gradova iz regije Val di Noto (Noto, Palazzolo Acreide, Ragusa, Modica, Scicli, Catania i Militello in Val di Catania) uvršten 2002. na UNESCO- vu Listu mjesta svjetske baštine u Evropi, kao izvrstan primjer dobro očuvanih kasnobarkonih gradova iz 18. vijeka.^[3]

Geografske karakteristike

Caltagirone leži na istoku Sicilije, u unutrašnjosti na visoravni koja povezuje planinske masive Monti Erei i Monti Iblei, u gornjem toku istoimene riječice - Caltagirone.^[1]

Caltagirone je udaljen oko 70 km jugozapadno od Catanije.

Geografske karakteristike

Caltagirone je bio izvorno naselje sikulsko - grčkog porijekla.^[1] Iz tih vremena ostala je nekropola (2000. pne.) sa brojnim arheološkim nalazima.

U 9. vijeku zuzeli su ga Saraceni koji su ga prezvali Qal ‛at alghīrān (Utvrda među vrtačama)^[1], po utvrdi koju izgradili iznad grada. Nakon njih - 1090. gradom su zavladali Normani, za njihove vladavine Caltagirone je ekonomski procvjetao i formirao se kao grad. Nakon njih postao je srednjovjekovna komuna, u stalnim sukobima sa okolnim moćnim feudalcima - Chiaramonte i Moncada, koji su ga htjeli podčiniti. Od početka 15. vijeka Caltagirone je feudalni posjed Pietra vojvode od Nota, sve do 1464. kad je vraćen pod krunu španjolskih Aragonaca.^[1]

Nakon katastofalnog potresa 1693. koji je gotovo razorio cijeli grad, obnovljen je baroknom stilu, po nacrtima katanijskog arhitekta Rosarija Gagliardija.^[1]

Kasnobarokni gradovi regije Val di Noto
Svjetska baština – UNESCO
Italija
Registriran:	2002. (26. zasjedanje)
Vrsta:	Kulturno dobro
Mjerilo:	i, ii, iv, v
Ugroženost:	no
Referenca:	UNESCO

Znamenitosti

Glavna atrakcija grada su monumentalne stepenice Santa Maria del Monte koje povezuju donji i gornji grad, izgrađene u fazama između 1143. - 1693.^[1] Svaka stepenica ukršena je jedinstvenom polihromnom majolikom.

Ostale atrakcije Caltagironea su katedrala San Giuliano, koja potječe još iz normanskih vremena, koja je secesijsku fasadu dobila u 20. vijeku, barokna crkva Santa Maria del Monte (izvorno iz 12. vijeka, barokna crkva San Francesco di Paola, sa starom gotičkom sakristijom, crkva San Francesco d'Assisi iz 1236., obnovljena u baroknom stilu nakon potresa iz 1693., jezuitska crkva Il Gesù iz 1570., crkva San Giacomo i Palazzo Senatorio (stara gradska vijećnica) iz 15. vijeka.

Caltagirone ima Institut keramike sa muzejom, koji ima bogatu kolekciju koja se proteže od antičkih vremena Magne Graecie, sve do današnjih dana.

Privreda

Caltagirone je trgovački centar poljoprivrednog kraja, koji ima nešto tvornica prehrambenih proizvoda.^[1]

Caltagirone ima dugu tradiciju zanatske proizvodnje keramike i obojnih figurica iz terakote po kojima je poznat.^[1]

Gradovi prijatelji

•  Hrvatska Rijeka
•  SAD San Francisco

• 
  Fasada crkve Santa Maria del Monte
• 
  Okolica Caltagironea
• 
  Institut i muzej keramike
• 
  Villa Patti
• 
  Zvonik crkve San Gregorio
• 
  Nekropola

Izvori

Vanjske veze

Caltagirone na Wikimedijinoj ostavi

• Službene stranice grada Arhivirano 2013-06-04 na Wayback Machine-u (it)
• Caltagirone na portalu Trecani enciclopedia Italiana (it)

• p
• r
• u

Svjetska baština u Italiji

Agrigento (Dolina hramova) • Akvileja • Amalfijska obala • Bazilika Svetog Franje Asiškog i historijski centar Assisija • Botanički vrt u Padovi • Caserta (Palača u Caserti, Vanvitellijev akvadukt, San Leucio) • Castel del Monte • Etruščanske nekropole Banditaccia i Monterozzi • Cilento i Vallo di Diano (Paestum, Velia, samostan u Paduli) • Cinque Terre, Porto Venere i otoci Palmaria, Tino i Tinetto • Crespi d'Adda • Dolomiti (Alpe) • Etna • Liparski otoci • Ferrara • Historijski centar Firence • La Strade Nuove i kompleks Palazzi dei Rolli u Genovi • Langobardska središta u Italiji (Cividale del Friuli, Brescia, Castelsepriou, Spoleto, Campello sul Clitunno, Benevento, Monte Sant'Angelo) • Mantova i Sabbioneta • Sassi i park crkava u stijenama Matere • Medici vile i vrtovi • Torre Civica, Piazza Grande i Katedrala u Modeni • Monte San Giorgio¹⁾ • Historijski centar Napulja • Historijski centar Pienze • Katedralni trg u Pisi • Pompeji, Herkulanej i Oplontis (Torre Annunziata) • Prahistorijska naselja sojenica oko Alpa²⁾ • Raetinska pruga¹⁾ • Ranokršćanski spomenici u Ravenni (Mauzolej Gale Placidije, Neonov baptisterij, Arijanski baptisterij, Arhiepiskopska kapela, Bazilika Sant'Apollinare Nuovo, Teodorikov mauzolej, San Vitale i Bazilika Svetog Apolinarija u Classi) • Rezidencije Savojske dinastije • Historijski centar Rima uključujući Bazilika Svetog Pavla izvan zidina ³⁾ • Sacri Monti • San Gimignano • Siena • Sirakuza i Pantalica • Su Nuraxi • Santa Maria delle Grazie, Milano • Hadrijanova vila i Villa d'Este (Tivoli) • Trulli Alberobella • Urbino • Crteži doline Val Camonica • Kasnobarokni gradovi visoravni Val di Noto (Caltagirone, Catania, Militello in Val di Catania, Modica, Noto, Palazzolo Acreide, Ragusa, Scicli) • Val d'Orcia • Venecija i njezina laguna • Verona • Vicenza i Paladijeve vile • Villa Romana del Casale (Piazza Armerina)

Italijanska nematerijalna svjetska baština

Sardinijsko pastoralno pjevanje Canto a tenore • Mediteranska prehrana⁴⁾ • Tradicionalno sicilijansko lutkarsko kazalište Opera dei Pupi • Tradicionalna izrada violina u Cremoni

¹⁾ Zajednička svjetska baština Italije i Švicarske  ²⁾ Zajedno s pet ostalih alpskih zemalja   ³⁾ Zajednička svjetska baština Italije i Vatikana   ⁴⁾ Zajednička svjetska baština Italije, Grčke, Španjolske i Maroka