Sagramore

Sir Sagramore ya da Sagremor, Kral Arthur efsanesindeki bir Yuvarlak Masa Şövalyesidir.^[1][2] Şövalye romanlarında ana ve yan karakter olarak yer almaktadır. Sagramore'un karakterizasyonu hikâyeden hikâyeye değişir, ancak genel olarak şiddetli ve öfkeli bir şekilde savaşan erdemli ama çabuk huylu bir şövalye olarak karakterize edilir.

Orta Çağ ve Rönesans edebiyatı

Sagramore hakkındaki en eski kayıt Chrétien de Troyes'un Kral Arthur hikâyelerinde bulunmaktadır. Prose Tristan'da Sagramore, Kernevek şövalyesi Tristan'ın yakın arkadaşı olarak tasvir edilmiştir. Thomas Malory'nin Le Morte d'Arthur'unda Sagramore'un hüneri durumdan duruma değişir; genellikle mızrak dövüşlerini daha iyi şövalyelere kaybetmeye hizmet eder, ancak zaman zaman cesur bir savaşçıdır. Sagramore ayrıca, hayatta kalan bölümleri bir peri tarafından yönetilen bir adaya yolculuğunu ve arkadaşı Gawain ile istenmeyen kavgasını anlatan bir Alman masalına da konu olmuştur.

Modern kurguda yeri

Sagramore, modern edebiyatta Kral Arthur'u konu alan eserlerde görülür.

• Alfred Tennyson'ın "Merlin ve Vivien" adlı eserinde Kralın İdillerinden biri olan Sagramore, kendi odasında olduğunu düşünerek bir kızla yatağa girer. Kızla onurunu kurtarmak için evlenen Sagramore, mutlu bir evlilik sahibi olur.^[3]
• Mark Twain, Sagramore'u A Connecticut Yankee in King Arthur's Court'da Yankee'yi ölümüne bir düelloya davet eden öfkeli, geri kalmış bir şövalye olarak nitelendirdi. Sagramore romanda Yankee'nin modern silahları tarafından yenilgiye uğratılır.
• Camelot müzikalinde yer alan Sagramore'u müzikalin film versiyonunda Peter Bromilow canlandırmıştır.^[4]
• Bernard Cornwell'in The Winter King'inde Sagramore, Batı Roma İmparatorluğu'nun çöküşünden sonra Arthur'u İngiltere'ye kadar takip eden bir Numidya gazisidir.

Kaynakça