Chlorek żelaza(III)
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | FeCl3 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 162,20 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wygląd | bezwodny: zielone, higroskopijne kryształy[1] o ostrym zapachu[2] | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | 7705-08-0 (bezwodny) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
PubChem | 24380 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
DrugBank | DB15536 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne aniony | fluorek żelaza(III) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne kationy | chlorek żelaza(II) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Chlorek żelaza(III) (chlorek żelazowy), FeCl3 – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i żelaza na III stopniu utlenienia.
Właściwości chemiczne i fizyczne
Chlorek żelaza(III) ma stosunkowo niską temperaturę topnienia (307,6 °C) i wrze w temperaturze około 316 °C[1]. Para składa się z dimeru Fe2Cl6, który dysocjuje w monomeryczny FeCl3 w wyższej temperaturze[potrzebny przypis].
Jest silnie higroskopijnym krystalicznym ciałem stałym[1]. Bezwodny ma barwę zieloną (w świetle odbitym), w świetle przechodzącym – barwę czerwoną[potrzebny przypis]. Heksahydrat jest żółtopomarańczowy[1].
W roztworach wodnych ulega hydrolizie, w wyniku czego jego roztwory mają barwę czerwonobrązową i odczyn kwasowy[3]:
- FeCl
3 + 7H
2O ⇄ [Fe(H
2O)
5OH]2+
+ 3Cl−
+ H
3O+
⇄ [Fe(H
2O)
4(OH)
2]+
+ 3Cl−
+ 2H
3O+
W praktyce hydrolizę powstrzymuje się przez dodanie do roztworu kwasu solnego (5% wagowo)[potrzebny przypis].
Jest kwasem Lewisa i w takiej roli jest wykorzystywany jako katalizator kwasowy[4].
Otrzymywanie
Metody otrzymywania:
- nasycanie chlorem wodnego roztworu chlorku żelaza(II)[potrzebny przypis]:
- 2FeCl2 + Cl2 → 2FeCl3
- synteza z pierwiastków (ogrzewanie żelaza z chlorem)[3]:
- 2Fe + 3Cl2 → 2FeCl3
- utlenianie chlorku żelaza(II) dwutlenkiem siarki w kwasie solnym[potrzebny przypis]:
- 4FeCl2 + SO2 + 4HCl → 4FeCl3 + S + 2H2O
Zastosowanie
Przykładowe zastosowania[potrzebny przypis]:
- W hutnictwie do przerobu rud miedziowych i srebrowych.
- Przy oczyszczaniu ścieków i uzdatnianiu wody pitnej jako koagulant.
- W farbiarstwie jako zaprawa.
- Stosowany do wytrawiania płytek PCB.
- Jako reagent osuszający w niektórych reakcjach chemicznych.
- Jako katalizator w reakcji etenu z chlorem (jako związek pośredni powstaje dichloroeten) w procesie otrzymywania chlorku winylu, będącego monomerem do produkcji PCW.
- Jako wywoływacz dla atramentu sympatycznego dla tekstów pisanych kwasem salicylowym.
- W analizie chemicznej leków do wykrywania fenoli (FeCl3 tworzy z nimi barwne związki kompleksowe)[5].
Szkodliwość
Jest szkodliwy i żrący. Powoduje podrażnienie skóry i poważne uszkodzenia oczu. Pracując z nim należy stosować osłonę oczu lub twarzy. W razie kontaktu ze skórą zmyć dużą ilością wody. W przypadku dostania się do oczu płukać wodą przez kilka minut, wezwać pomoc medyczną. W przypadku połknięcia skontaktować się z lekarzem w przypadku złego samopoczucia[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R.D.R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-69, ISBN 978-0-8493-0488-0 (ang.).
- ↑ a b c Chlorek żelaza(III) (nr 451649) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2020-12-09]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ a b c AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 5, Warszawa: PWN, 2002, s. 932, ISBN 83-01-13654-5 .
- ↑ GiovanniG. Sartori GiovanniG. i inni, Protection (and Deprotection) of Functional Groups in Organic Synthesis by Heterogeneous Catalysis, „Chemical Reviews”, 104 (1), 2004, s. 199–250, DOI: 10.1021/cr0200769 (ang.).
- ↑ MariannaM. Zając MariannaM., AnnaA. Jelińska AnnaA., Ocena jakości substancji i produktów leczniczych, 2010 .
- p
- d
- e
1. Litowców | |
---|---|
2. Berylowców |
|
3. Skandowców |
|
4. Tytanowców |
|
5. Wanadowców |
|
6. Chromowców |
|
7. Manganowców |
|
8. Żelazowców |
|
9. Kobaltowców |
|
10. Niklowców |
|
11. Miedziowców |
|
12. Cynkowców |
|
13. Borowców |
|
14. Węglowców |
|
15. Azotowców |
|
16. Tlenowców |
|
17. Fluorowców |
|
- Britannica: science/ferric-chloride
- Catalana: 0228402