Czerwień litolowa BK
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||
Wzór sumaryczny | C18H12N2Na2O6S | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 430,34 g/mol | ||||||||||||
Wygląd | czerwony proszek[1] | ||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||
Numer CAS | 5281-04-9 | ||||||||||||
PubChem | 6093240 | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
|
Czerwień litolowa BK (E180) – organiczny związek chemiczny z grupy barwników azowych. Czerwonawy, syntetyczny barwnik spożywczy. Dostępny w formie soli sodowej[3] lub wapniowej[4][5]; według portalu Food-Info.net zawiera jony glinu i wapnia[6]. Jest zakazany w niektórych krajach[1].
Dopuszczalne dzienne spożycie wynosi 1,5 mg/kg ciała[6].
Zastosowanie
W przemyśle spożywczym stosuje się go do barwienia jadalnych powłok serów dojrzewających, takich jak edam. Poza tym używany jest również przy produkcji kosmetyków i środków farmaceutycznych[1].
Zagrożenia
Może wywoływać typowe dla barwników azowych działanie niepożądane, a także katar sienny, problemy żołądkowo-jelitowe oraz bezsenność[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e Bill Statham: E213: Tabele dodatków i składników chemicznych. Warszawa: Wydawnictwo RM, 2006. ISBN 978-83-7243-529-3.
- ↑ Podręczny słownik chemiczny, RomualdR. Hassa (red.), JanuszJ. Mrzigod (red.), JanuszJ. Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, ISBN 83-7183-240-0 .
- ↑ Lithol rubin BCA. Katalog firmy ABCR. [dostęp 2011-01-28].
- ↑ CID 6093240, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 6093240 (ang.).
- ↑ Wyszukiwarka dostawców CAS 5281-04-9. [dostęp 2011-01-28].
- ↑ a b Food-Info.net: E180: Czerwień litolowa BK. [dostęp 2011-01-28]. (pol.).
- p
- d
- e
|