Franco Donatoni

Franco Donatoni
Ilustracja
Franco Donatoni, 1994
Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1927
Werona

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

17 sierpnia 2000
Mediolan

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor, pedagog

Odznaczenia
Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons

Franco Donatoni (ur. 9 czerwca 1927 w Weronie, zm. 17 sierpnia 2000 w Mediolanie[1]) – włoski kompozytor i pedagog.

Życiorys

Studiował w konserwatorium w Mediolanie (1946–1947) oraz w Bolonii (1948–1951)[2]. Jego nauczycielami byli Ettore Desderi, Adone Zecchi i Lino Liviabella[3]. Później kontynuował studia u Ildebrando Pizzettiego na Akademii Muzycznej św. Cecylii w Rzymie[3]. W 1953 roku poznał Bruno Madernę, pod wpływem którego zainteresował się dodekafonią[3]. Uczestniczył w Międzynarodowych Letnich Kursach Nowej Muzyki w Darmstadcie[2][3].

Wykładał w konserwatoriach w Bolonii (1953–1955), Mediolanie (1955–1961) i Turynie[1][2][3], a także na Uniwersytecie Bolońskim[2][3] i Accademia Musicale Chigiana w Sienie[3]. Wśród jego uczniów znajdowali się m.in. Pascal Dusapin, Magnus Lindberg i Esa-Pekka Salonen[4].

W 1985 roku odznaczony francuską komandorią Orderu Sztuki i Literatury[5].

Twórczość

W swojej twórczości sięgał po różnorodne awangardowe techniki kompozytorskie (dodekafonia, serializm, aleatoryzm), tworzył muzykę elektroniczną i muzykę graficzną[3]. Skomponował m.in. balet La Lampara (1957), utwory orkiestrowe Strophes (1959), Sezioni (1960), Per orchestra (1962), To Earle Two (1972), Duo per Bruno (1975), Portrait na klawesyn i orkiestrę (1977), Movimento na klawesyn, fortepian i 9 instrumentów (1959), Orts na 14 instrumentów i lektora ad libitum (1968), Solo na 10 instrumentów smyczkowych (1969), About... na skrzypce, altówkę i gitarę (1979), The Heart’s Eye na kwartet smyczkowy (1981), Ronda na kwartet fortepianowy (1984), Sekstet smyczkowy (1985), De prés na sopran i instrument (1977), Abyss na głos żeński, flet basowy C i 10 instrumentów (1983), Cinis na głos żeński i klarnet basowy (1988)[1].

Przypisy

  1. a b c Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 198. ISBN 978-83-01-13410-5.
  2. a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 221. ISBN 0-674-37299-9.
  3. a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 431–432. ISBN 83-224-0223-6.
  4. The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 237. ISBN 978-0-19-957854-2.
  5. Rocco De Cia: Franco Donatoni. Ritratto di un musicista. Estetica, composizione, insegnamento. [w:] Università degli Studi di Udine [on-line]. www.primalamusicapoileparole.it, 2011/2012. s. 9. [dostęp 2019-11-24]. (wł.).
  • p
  • d
  • e
wykładowcy
uczestnicy
  • ISNI: 000000010935679X
  • VIAF: 111440307
  • LCCN: n80159295
  • GND: 12110933X
  • LIBRIS: gdsvwv501213x71
  • BnF: 13511370w
  • SUDOC: 083050086
  • SBN: CFIV003706
  • NKC: xx0155983
  • BNE: XX1639824
  • NTA: 074920243
  • BIBSYS: 3101914
  • Open Library: OL1277423A
  • PLWABN: 9810816650305606
  • NUKAT: n2010161738
  • J9U: 987007399297805171
  • LNB: 000045710
  • CONOR: 30365283
  • RISM: people/40200354
  • PWN: 3893744
  • Treccani: franco-donatoni
  • Universalis: franco-donatoni
  • SNL: Franco_Donatoni
  • VLE: franco-donatoni
  • Catalana: 0022752
  • DSDE: Franco_Donatoni