Michael Michai Kitbunchu

Michael Michai Kitbunchu
ไมเคิล มีชัย กิจบุญชู
Kardynał protoprezbiter
Ilustracja
Michael Michai Kitbunchu (2010)
Herb duchownego Per crucem ad lucem
Przez Krzyż do Światła
Kraj działania

Tajlandia

Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1929
Samphran

Arcybiskup metropolita Bangkoku
Okres sprawowania

1973–2009

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Tajlandii
Okres sprawowania

1979–1982

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

20 grudnia 1959

Nominacja biskupia

18 grudnia 1972

Sakra biskupia

3 czerwca 1973

Kreacja kardynalska

2 lutego 1983
Jan Paweł II

Kościół tytularny

św. Wawrzyńca „in Panisperna

Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

3 czerwca 1973

Miejscowość

Bangkok

Miejsce

Niższe Seminarium Duchowne

Konsekrator

Joseph Khiamsun Nittayo

Współkonsekratorzy

Lawrence Thienchai Samanchit
Michel-Auguste-Marie Langer

Konsekrowani biskupi
Joseph Banchong Aribarg 12 lipca 1976
Louis Chamniern Santisukniram 23 stycznia 1999
John Bosco Panya Kritcharoen 28 maja 2005
Francis Xavier Kriengsak Kovithavanij 2 czerwca 2007
Francis Xavier Vira Arpondratana 1 maja 2009
Joseph Pibul Visitnondachai 12 września 2009
Joseph Vuthilert Haelom 7 lipca 2018
Współkonsekrowani biskupi
Joseph Ek Thabping 17 stycznia 1976
Michael Bunluen Mansap 12 sierpnia 1976
Michael Praphon Chaicharoen 24 września 1988
Joseph Prathan Sridarunsil 28 listopada 2004
Silvio Siripong Charatsri 4 lipca 2009

Michael Michai Kitbunchu (ur. 25 stycznia 1929 w Samphran) – tajski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup metropolita Bangkoku w latach 1973–2009, przewodniczący Konferencji Episkopatu Tajlandii w latach 1979–1982, kardynał prezbiter od 1983, od 2009 arcybiskup senior archidiecezji Bangkoku, od 2016 kardynał protoprezbiter Kolegium Kardynalskiego.

Życiorys

Studiował w seminarium w Siracha, następnie wyjechał do Rzymu, gdzie uzupełniał wykształcenie w Papieskim Athenaeum De Propaganda Fide i przyjął święcenia kapłańskie (20 grudnia 1959). Jako kapłan powrócił do Bangkoku i prowadził działalność duszpasterską. W latach 19651972 był rektorem seminarium w Bangkoku.

18 grudnia 1972 mianowany arcybiskupem Bangkoku, przyjął sakrę biskupią 3 czerwca 1973. W latach 19791982 stał na czele Konferencji Episkopatu Tajlandii. Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, a po nominacji kardynalskiej (Jan Paweł II nadał mu tytuł prezbitera San Lorenzo in Panisperna 2 lutego 1983) w pracach Komisji Kardynalskiej ds. Badania Organizacyjnych i Ekonomicznych Problemów Stolicy Świętej. Jest pierwszym Tajem obdarzonym godnością kardynalską.

Uczestniczył w konklawe 2005 po śmierci Jana Pawła II. W styczniu 2009, w związku z ukończeniem 80 lat, utracił prawo udziału w kolejnych konklawe; w maju tegoż roku papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z funkcji arcybiskupa Bangkoku, wraz z powierzeniem obowiązków administratora apostolskiego archidiecezji do czasu ingresu nowego metropolity, Francisa Xaviera Kriengsaka Kovithavanija. Po śmierci w dniu 14 grudnia 2016 kard. Paulo Evaristo Arnsa, został protoprezbiterem Kolegium Kardynalskiego.

Linki zewnętrzne

  • Nota biograficzna Michaela Michai Kitbunchu na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2023-06-29]. (wł.).
  • Michael Michai Kitbunchu w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy  [dostęp 2023-06-29] (ang.)
  • Michael Michai Kitbunchu [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2009-05-14]  (ang.).
  • p
  • d
  • e
Tajscy kardynałowie
Żyjący kardynałowie
bez uprawnień elektorskich
  • Michael Michai Kitbunchu (1983)
Żyjący kardynałowie elektorzy

w nawiasach podano rok kreacji kardynalskiej

  • p
  • d
  • e
Kardynał
biskup
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Kardynał
prezbiter
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Kardynał
diakon
kardynałowie
elektorzy
kardynałowie
nieelektorzy
Powiązane
byli
kardynałowie

Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat

  • p
  • d
  • e
Do roku 1378
Wielka schizma
Obediencja rzymska
Obediencja awiniońska
  • Pierre de Monteruc (do 1385)
  • Guillaume d’Aigrefeuille (1385–1401)
  • Leonardo Rossi da Giffoni (1401–1407)
  • Pierre de Thury (1407–1408)
  • Pierre Ravat (1408–1417)
  • Juan Martínez de Murillo (1417)
Obediencja pizańska
Od 1415